Black vow

De zon was al achter de horizon verdwenen toen ze in de buitenlucht stapte. Het meisje hief haar hoofd op, haar groene ogen speurde kort de omgeving af voordat ze verder liep. Niemand te bekennen voor zover, eigenlijk had ze niemand nog tegen het lijf gelopen sinds ze door de poorten van Mosmorde was gelopen. Vreemd, zou het echt zo leeg zijn overdag? Alex betwijfelde het, heel erg erg vond ze het niet. Lekker rustig voor nu dus houden zo. Ze wist dat ze snel genoeg de andere leden zou ontmoeten met de zekerheid dat niet iedereen haar een hartelijk welkom zou geven. Het meisje verwachtte ook niet om met open armen ontvangen te worden dus dat scheelde. Rustig wandelde ze in de zachte lentenacht. De wind waaide in haar nek maar het was niet koud. Stevig plantte ze haar sneakers in de aarde bij elke stap die ze nam. Het voelde nog steeds een beetje onwerkelijk dat ze nu bij de maffia hoorde, dat iedereen buiten Morsmorde een vijand kon zijn. Alex wist at dit pad geen leven was met rozengeur en maneschijn. Bloed was wat hier vloeide met het geluid van schoten in je oren. Tenminste dat waren haar verwachtingen. Ze zou het snel genoeg merken hoe het leventje hier liep, ze was nog niet eens echt een gangster. Niet te hard van stapel lopen en met beide benen op de grond blijven, dat had ze zich voorgenomen. Al ging ze echt niet voor eeuwig onderaan de trap blijven staan. Nee, ze wilde iets groters, iets beters. Het meisje stopte met lopen, de wereld lag open voor haar en elke kans om omhoog te komen zou ze met beiden handen aanpakken. Ook al zouden ze besmeurd worden met bloed en tranen in de loop van de tijd. Vanaf de berg staarde haar groene ogen neer op de lichtgevende stad die nu iet meer dan een herinnering was. De volgende keer dat ze door de straten van Londen zou lopen ging ze niet als Alexis Lane maar als een lid van Mosmorde.

[Even inkomen hoor x)]

Tom keek om zich heen terwijl hij rustig in de kamer zat waar hij altijd zou zitten. Maar dit keer wilde hij eens rond kijken in de gebieden die er waren. Rustig stond hij op en pakte zijn sigaar, die hij had gestolen. Eigenlijk was het niet stelen, had hij had gewoon even de man bedreigd en de sigaren af genomen. Een kleine grijns versierde het gezicht van de jongen en hij keek eens om zich heen terwijl hij naar een aansteker zocht of iets wat daar op moest lijken. Met een lucifer stak hij zijn sigaar aan terwijl hij er meteen wat van nam. Tom kuchelde wat en stond toen op terwijl hij de kamer uit liep. Via de ondergrondse gangen liep hij naar boven om via het eilandje naar de Mountain High te gaan. Vanaf daar had je een geweldige uit zicht over London. Al konden de corps hen dan gelukkig niet zien, want het leek van een afstandje een gewone, normale berg die er was. Rustig rook hij nog wat meer van zijn sigaar terwijl hij rustig de berg op liep en om zich heen keek. In de verte zag hij een lid staan, die hij vast nog niet had ontmoet. Met een kleine frons liep hij er heen en ging op de leuning van de lage hekken leunen. 'Hallo, en jij bent? Ik ben Tom, je leider.' Begon hij nochalant en grijnsde eens naar de dame die naast hem stond. De jongen bekeek haar van top tot teen en nam haar goed in zich op. Ze moesten er maar aan wennen dat hij wel van allemaal aandacht hield. Niet de verkeerde aandacht, maar hij mocht wel graag aandacht van zijn leden hebben.

[Sorry voor kortheid maar wilde toch even op jouw topic reageren]