Sorry for intruding

Arish liep bijna geluidsloos over de straten, het was niet da thij iemand besloop, nee, het was gewoon een gewenning geworden. Een gewenning die goed uitkwam als je alleen maar vijanden had. Heh, er waren weinig die zijn echte naam kenden, maar hij had al een 'koosnaampje' gekregen van verschillende mensen die hem gezien hadden, namen zoals 'Stray' en 'Stray Dog'. Het maakte Arish niets uit, die vond het zelfs wel iets hebben, hij was wel wat erger gewend als dat. De griek... Het leek een ongrijpbare jongen te zijn, mensen zagen hem vaak, maar hij was nog nooit echt gepakt, mensen wantrouwden hem, maar ze lieten dat nooit merken. Arish was niet iemand die makkelijk te doorzien was, al leek dat soms wel zo te zijn.

De nogal groot uitgevallen jongen zette nog een paar passen richting de Synagoge, keek er bijna gefascineerd naar. Echt waar, als je niet beter zou weten, zou je denken dat de jongen (door de dromerige blik in zijn ogen) stoned was. Omdat Arish geen besef had dat dit nu een opslag van de Cold Kills was, liep hij gewoonweg op de deur af om te kijken of het gebouw geopend was voor bezoekers.

Van op het dak van de Synagoge had Haku de wacht zitten houden. Hij had zijn favoriete kleren weer aan: een camouflage-pak van bij de para's, helemaal afgestemd op de grijze tinten in de stad. Dit zorgde er mede voor dat hij de zeldzame voorbijgangers in het oog kon houden, zonder dat ze hem zagen.

Na het eerste uur van zijn wacht zag hij plots een nogal grote jongeman op het gebouw aflopen. Bliksemsnel daalde hij om sneller in te kunnen grijpen. Tot zijn verbazing had de jongen het lef om op de deur af te lopen. Wie deed dat nu? "Handen op je hoofd!" schreeuwde hij. "Ga op je knieën zitten en kruis je benen over elkaar!" Vanaf hier kon hij de jongen met een schot door het hoofd schieten. Toch ging hij nog wat dichterbij staan. Nu bevond Haku zich ongeveer op een kleine vijftien meter boven hem. Hopelijk kreeg hij niet weer zo' broekschijter. Die stonken uren in de wind omdat ze hun naam... eer aan deden.

Oh? "Handen op je hoofd!" het geschreeuw drong Arish zijn oren binnen en hij stond dan ook gelijk dood stil, zijn hand eerst nog half over de deurklink gevauwen. Was hij onder schot? Voorzichtig, zonder echt onverwachte bewegingen te maken, trok de jongen zijn handen terug en legde deze uiteindelijk op zijn achterhoofd. Met zijn ogen probeerde hij, zonder te veel te bewegen, zijn belager te vinden, maar dit was moeilijk en hij gaf uiteindelijk dus ook gewoon op. "Ga op je knieën zitten en kruis je benen over elkaar!" Arish fronste even, keek nu half naar boven, waar hij de man in het camouflage pak ongeveer 15 meter boven hem zag zitten "Als het geen probleem is, blijf ik liever staan." hij zei het met een kalme glimlach, hij was het gewend onder schot te staan en om eerlijk te zijn maakte het niet meer zo veel indruk op hem. Daarbij knielde een Solez nooit, maar dan ook NOOIT voor een vijand. Op je knieën ging je alleen maar uit eigen wil, niet omdat één of andere vent het je beval. Arish bleef bijna eng rustig. "Zou je me uit kunnen leggen waarom ik onder schot gehouden wordt?"

De jongen deed zelfs nog opstandig! Dit kon nog amusant worden. "Deze Synagoge is verboden terrein voor onbevoegden." Hij gebruikte liever niet het woord leden, want stel dat die puber banden had met de smerissen? "Dus zorg dat je hem als de bliksem smeert!" Hij daalde nog een meter of twee af. Als hij nog een klein beetje lager zou komen, dan zou hij moeiteloos de jongen zijn schouders kunnen breken... door er met zijn volle gewicht op terecht te kunnen komen.

Arish had de man gewoon afwachtend aangekeken tot deze hem een antwoord had gegeven "Deze Synagoge is verboden terrein voor onbevoegden." niet voor onbevoegden, hé? Jammer, weer zo'n mooi stuk grond geclaimd door mensen die waarschijnlijk alleen oog hadden voor vernietiging. Arish liet zijn ogen even langs de omgeving gaan, hij maakte nogsteeds geen onverwachte bewegingen en hielt zijn handen achter zijn hoofd, dus was om zich heen kijken zou geen probleem hoeven te zijn "Ik heb nergens een bordje gezien." hij deed zijn best beleefd te klinken, maar er klonk toch iets uitdagends door in zijn stem "Dus zorg dat je hem als de bliksem smeert!" Arish knikte even, liet zijn handen voorzichtig zakken en hielt deze toch nog gedeeltleijk in de lucht zodat de man kon zien dat hij ongewapend was "Sorry dat ik hier zonder toestemming ben gekomen, maar ik ben op doorreis." verontschuldigde hij zich, hij keek even naar links en daarna naar rechts "Weet jij wat de snelste weg is naar het grensgebied?" zonder het zelf door te hebben had Arish met deze woorden duidelijk gemaakt dat hij over de gebieden van de maffia's en daarbij dus waarschijnlijk ook over de maffia's zelf wist.