Running away

Arish liep met grote passen door de straten, hij liep gejaagd, alsof hij achtervolgd werd door iets. Maar er was niemand... Het enige waardoor de lange jongen gevolgd werd, waren zijn herinneringen. Negen broertjes en zusjes had hij, maar omdat hij thuis veel problemen veroorzaakte, was hij weggelopen en door de loop van omstandigheden was hij op deze gevaarlijke plek terecht gekomen. Al maanden liep hij rond door vijandige gebieden, hij was één van de weinigen die zich niet aan had gesloten bij één van de gangs en dus was iedereen zijn vijand. Iedereen... Hij was nergens veilig, hij kon nooit rustig zijn ogen sluiten.

Uiteindelijk kwam hij even tot stilstand toen hij bij het skate park was, het was klaarlichte dag, dus op dit moment was dit één van de veiligste plaatsen. Arish keek onderzoekend om zich heen en ging daarna in de schaduw van de halfpipe met zijn rug tegen een muur zitten. Als hij gleuk had kon hij nog even slapen voor hij weer verder moest vluchtten...

Lenig liep Sasha door de straten zich erg aan het vervelen. Een hond liep naast haar, een hele grote hond, het was een enorme dobermann met een glitterketting. Sasha keek naar de dobermann en glimlachte 'Je ziet er super uit Rinaldo.' Zei ze glimlachend en de hond blafte, Vandaag had Sasha een prachtige korte rode jurk aan en hoge rode hakken. In de verte zag ze de skate park en plotseling begon Rinaldo te grommen en Sasha keek neit begrijpend naar haar hond, maar ze wist dat ze hem moest vertrouwen 'Wat is er ?' Vroeg ze zachtjes en Rinaldo rende naar voren en ze volgde hem op voet al sne lwas har hond gestopte en gromde tegen een paal, of ze dacht dat het een paal was. Toen ze dichterbij kwam zag ze een jonge slapen, behendig haalde ze haar revolver en drukte die tegen de slaap van een jonge 'Wie ben jij en wat moet je hier?!" vroeg ze rustig maar dodelijk en wachte af.


-sorry moet inkomen-

Toen Arish zijn ogen eenmaal gesloten waren, zakte hij bijna direct weg in een slaap, wat ook niet raar was als je een leven had als hij. Maar hij sliep niet rustig, nee, zijn dromen zaten altijd vol met duisternis, verschikkelijke nachtmerries... De jongen zag alles weer gebeuren, hij voelde de fles drank weer in zijn handen, zag het glas breken... Het glas brak... Het brak op haar hoofd... De jonge jongen had de klap nooit gegeven als hij de gevolgen had ingezien. Het gevolg was de dood... Overal was bloed... Schreeuwend zakte de jongen in, de kamer werd niet alleen gevuld door zijn geschreeuw, maar ook door het geschreeuw van de jongens. Eén van hen had de telefoon in zijn handen, je hoorde de stem aan de andere kant van de lijn door de ruimte echoën toen iedereen eindelijk gestopt was met het hysterische geschreeuw. Niet anders dan stilte en de toon van een telefoon die opgehangen was... Arish zijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn...

De halfgriek werd uit zijn nachtmerrie gehaald door het gebalf van een hond, maar het klonk nog heel ver weg, alsof hij eigenlijk nog steeds aan het slapen was. De jongen opende langzaam zijn ogen toen hij een bijna vertrouwd gevoel tegen zijn slaap voelde, de loper van een revolver... Er ontstond zelfs een lichte glimlach op zijn gezicht ''Wie ben jij en wat moet je hier?!" oh, dat vrouwpersoon had zo'n geluk dat hij zijn medicatie een paar uur terug had ingenomen, anders was zij degene die dood was. "Mijn naam is..." hij maakte zijn zin niet eens af, leek even stil te vallen "Mijn naam doet er niet toe, de meeste van jou soort noemen me 'Stray'." verbeterde hij zichzelf uiteindelijk, hij kon haar niet aankijken vanwege de druk op zijn slaap, dus bleef gewoon voor zich uit kijken "Wat ik hier doe? Slapen... Ik dacht dat dat wel duidelijk was."

. "Mijn naam is..." hij maakte zijn zin niet eens af, leek even stil te vallen "Mijn naam doet er niet toe, de meeste van jou soort noemen me 'Stray'." Ze keek hem strak maar hield haar revolver nog steeds tegen zijn slaap. Rinaldo liep naar voren en begon hem te besnuffelen. "Wat ik hier doe? Slapen... Ik dacht dat dat wel duidelijk was." Ze knikte even afwezig bleef hem strak aankijken maar knikte toen 'je hebt geluk dat ik in een goede bui ben Stray.' Ze haalde haar revolver weg en stopte die terug, haar leven lag nu in Rinaldo's poten en ze vertrouwde zijn scherpe tanden en zijn sterke greep. Ze keek naar de jonge en zuchten toen 'Wat meot je hier in dit gebied, je weet dat het hier voor jou verboden is.' Zei ze rustig.

Arish had niets slechts in de zin en dit leek de hond ook aan hem te merken, echt, het enige wat de jongen hier deed was slapen. "Je hebt geluk dat ik in een goede bui ben Stray." dit deed Arish bijna vriendelijk glimlachen, ze had haar revolver weggehaald en zuchtte "Wat moet je hier in dit gebied, je weet dat het hier voor jou verboden is." Arish keek haar aan alsof ze iets heel raars had gezegd "Voor mensen als ik is hier geen plek waar het niet verboden is." dat was waar, je werd bijna elke stap die je zette belaagd door leden van verschillende maffia's en als je dacht dat je veilig was, wist je met je goed verstand toch dat je alsnog in de gaten werd gehouden. "Daarbij doe ik niets verkeerds, toch? Zolang ik niet in de weg loop en me gewoon afzijdig houd, zal er eigenlijk geen probleem hoeven zijn."

"Voor mensen als ik is hier geen plek waar het niet verboden is." Ze haalde haar schouders op 'Voor solitairs is het nooit veilig.' Zei ze simpel en merkte dat Rinaldo onrustig werd. "Daarbij doe ik niets verkeerds, toch? Zolang ik niet in de weg loop en me gewoon afzijdig houd, zal er eigenlijk geen probleem hoeven zijn." Ze keek Stray weer aan en haar hond stapte nog dichterbij en gromde gevaarlijk. Ze ging voor de jonge staan en zette haar handen in haar zij haar haar waaide in de wind 'Je zou maar beter snel je hart luchten anders krijgt je hart zometeen nog te veel lucht.' Zei ze dreigend, als hij niet alles ging vertellen zou ze zijn hart uitsnijden en het aan haar hond geven.

"Voor solitairs is het nooit veilig." Arish stemde er met een lichte knik op in en keek daarna weer even voor zich uit "Daarbij doe ik niets verkeerds, toch? Zolang ik niet in de weg loop en me gewoon afzijdig houd, zal er eigenlijk geen probleem hoeven zijn." vlak nadat de jongen deze woordan had uitgesproken, begon de hond plotseling te grommen en de griek keek wat verbaasd op, wat had hij nu weer gedaan? "Je zou maar beter snel je hart luchten anders krijgt je hart zometeen nog te veel lucht?" Zijn hart luchtten..? Arish had even geen idee wat hij er mee aan moest, wat hij zou moeten zeggen, wat had hij haar misdaan? Er schoten verschillende gedachten door zijn hoofd, maar uiteindelijk zuchtte hij gewoon lichtjes "Luister... Ik weet niet wat het probleem is, maar als je iets van me wilt weten, kan je er gewoon naar vragen." hij zei het gewoon vriendelijk.

"Luister... Ik weet niet wat het probleem is, maar als je iets van me wilt weten, kan je er gewoon naar vragen." hij zei het gewoon vriendelijk. Sasha keek hem recht in de ogen en probeerde zich kalm te houden 'Wat is jou probleem, waarom kom je ier heen dutten en niet ergens anders, er zijn genoeg plekken voor jullie soort. Wat be nje echt van plan.' Vrpeger was ze zelf ook ee nsolitair geweest en nog een bekende ook, ze was ee nvan de beste met wapens en heel erg rijk daaraan toe, haar vingers stonden bekend om snelheid en ze had geen angst. Ook is het ook heel zeldzaam dat een gangster om kleding gaf, vroeger had ze wel ens van hem gehoord maar neit veel.

"Wat is jou probleem, waarom kom je ier heen dutten en niet ergens anders, er zijn genoeg plekken voor jullie soort. Wat ben je echt van plan?" waar kwam die vijandige sweer opeens vandaan?! Arish had de neiging om boos te worden, maar wist dit te onderdrukken en te blijven glimlachen. "Ik ben hier echt alleen om te slapen." antwoordde hij rustig "Om eerlijk te zijn, er zijn veel mensen die me liever niet bij zich in de buurt hebben, dus ik moet altijd een plek vinden waar ik zeker weet dat ik alleen ben." hij haalde zijn schouders even op "Ik ben blijkbaar 'gevaarlijk'." hierna keek hij het meisje aan "Dat is wat je wilde horen, toch?" hij glimlachte zijn brede glimlach "Ik kan niet te veel bij steden in de buurt rondhangen omdat ik 'gevaarlijk' en een 'moordenaar' ben."

"Ik ben hier echt alleen om te slapen." antwoordde hij rustig, Ze keek hem wanttrouwen aan. "Om eerlijk te zijn, er zijn veel mensen die me liever niet bij zich in de buurt hebben, dus ik moet altijd een plek vinden waar ik zeker weet dat ik alleen ben." hij haalde zijn schouders even op "Ik ben blijkbaar 'gevaarlijk'." hierna keek hij het meisje aan, ze keek hem vragend aan. "Dat is wat je wilde horen, toch?" hij glimlachte zijn brede glimlach "Ik kan niet te veel bij steden in de buurt rondhangen omdat ik 'gevaarlijk' en een 'moordenaar' ben." Ze zuchten en ontspande zich een beetje. 'je kan toch ook bij de gracht. daar heb ik ook ee nlange tijd gewoond toen de politie me zocht....En trouwes! De helft van de mensheid is een moordenaar.' Ze keek naar haar hond.

"Je kan toch ook bij de gracht? Daar heb ik ook een lange tijd gewoond toen de politie me zocht..." Arish haalde zijn schouders op "Bij de gracht zitten mensen die ook gezocht worden en ik zit nou niet bepaald graag tussen mensen die me elk moment mijn nek om willen draaien of me aan proberen te randen." sprak hij uit, waarna hij het meisje, dat zich nu wat leek te ontspannen, aan keek "Dan ben ik nog liever hier, tussen de gangsters, weet ik tenminste waar ik aan toe ben."

"En trouwes! De helft van de mensheid is een moordenaar." Arish knikte instemmend "En toch willen anderen niets van moordenaars weten. Zelfs niet als het alleen uit zelfverdediging was. Mensen hebben altijd wle een reden om jongens als ik tot waanzin te drijven en vervolgens te doen alsof het onze schuld is."

"Bij de gracht zitten mensen die ook gezocht worden en ik zit nou niet bepaald graag tussen mensen die me elk moment mijn nek om willen draaien of me aan proberen te randen." Ze grinnikte zachtjes en veegde haar haar uit haar ogen en glimlachte zachtjes terwijl ze terug dacht aan de prachtige jaren wanneer ze alleen leefde. "Dan ben ik nog liever hier, tussen de gangsters, weet ik tenminste waar ik aan toe ben." Ze keek hem aan 'Tussen ons is het gevaarlijk.' Zei ze met een scheef glimlach, ze meost denken aan haar shurikens. "En toch willen anderen niets van moordenaars weten. Zelfs niet als het alleen uit zelfverdediging was. Mensen hebben altijd wle een reden om jongens als ik tot waanzin te drijven en vervolgens te doen alsof het onze schuld is." Ze haadle haar schouders op en moest plotseling aan haar vroegere ik denken, Vroeger was ze ee nverwende trut die niets anders deed behalve kleding kopen maar op een ochtend was alles veranderd 'Ons leven is hard en je meot maar er aan wennen en zeker in onze situaties.' Zei ze zachtjes

"Tussen ons is het gevaarlijk." heh, alsof Arish dat niet wist. Maar hij was toch altijd in gevaar, dus waarom het gevaar niet recht in de ogen kijken? Oog om oog, tand om tand, dat was hoe de jongen de laatste tijd had geleefd. Waarschijnlijk ook hoe hij zou blijven leven, misschien wel zijn hele leven of totdat hij ergens zijn rust in had gevonden. Misschien ophoduen met stelen, de misdaad achter hem laten... Hij schoot bijna in de lach, alleen van het idee al, nee, voor Arish was het nu onmogelijk om de misdaad achter hem te laten. Als je toch overal als een crimineel werd gezien, waarom de moeite doen om op het goede pad te krijgen? Als Arish het realistisch bekeek, dan wist hij dat hij waarschijnlijk alleen nog maar verder het slechte pad op zou lopen.

"Ons leven is hard en je meot maar er aan wennen en zeker in onze situaties." Arish keek haar even schuin aan, hm... Ze leek opeens triest te zijn en hij vroeg zich af wat er eigenlijk was gebeurd. Maar hij zou er niet naar vragen, nee, het verleden lag achter je, dat hoorde je niet op te halen. "Ach ja, je went er aan." hij wuifde het op die manier weg,

Blijkbaar was de jongen diep ingedachten en ze zuchte geërgerd. "Ach ja, je went er aan." hij wuifde het op die manier weg, Ze knikte 'Aan alles wen je wel ee nkeer maar zeg is wat is je echte naam, kijk iedereen kent wel je bijnaam maar het zou fijner zijn als ik je met je naam mocht aanspreken.' Ze glimlachte vriendelijk naar hem 'ohja, mijn naam is Sasha even dat je het weet.' Ze lachte naar hem en horde Rinaldo blaffen 'jaja, dit is Rinaldo.' Ze glimlachte en wachten af.

"Aan alles wen je wel een keer, maar zeg is wat is je echte naam? Kijk iedereen kent wel je bijnaam maar het zou fijner zijn als ik je met je naam mocht aanspreken." zijn echte naam vertellen, hé? Kon hij deze vrouw vertrouwen? "Ohja, mijn naam is Sasha, even dat je het weet." Arish glimlachte naar haar, maar richtte zich al snel tot de grommende hond "Jaja, dit is Rinaldo." Arish besloot voor de verandering beleefd te zijn en zichzelf voor te stellen "Aangenaam, Sasha en Rinaldo, mijn naam is Arish." het was niet alsof Sasha iets met zijn naam zou doen, dus het zou geen probleem moeten zijn dat ze nu wist dat hij Arish heette, hij werd zowiezo liever Arish dan Stray genoemd.

Die jongen werd eindelijk is slim en stelde zich voor: "Aangenaam, Sasha en Rinaldo, mijn naam is Arish." Sasha keek bedenkelijk naar Arish en en likte haar lippen en begon te praten: 'Hmmm Arish, Ari, Aritje, Arishtje, Arishie.' Zei ze meer tegen zich zelf dan tegen de jongen, ze proefde zijn naam op haar tong, ze moest wel even wennen aan die naam maar ze glimlachte uiteindelijk breed. 'Nou dat klinkt een stukken beter dan Stray vind je ook niet.' Ze keek naar zijn kleren en zuchten 'fijn ik kan nog een vriend van me op mijn lijsje zetten van: Leuke vrienden zonder mode gevoel.' Zei ze klagend en tikte met haar hak tegen de grond.

"Hmmm Arish, Ari, Aritje, Arishtje, Arishie" Arisch moest zachtjes lachen om de flauwe bijnamen die het meisje uitsprak, maar hij kon zich grotendeels nog inhouden. Hij wou niet respectloos overkomen. Alsof hij dat nog niet deed na al zijn botheid... "Nou dat klinkt een stukken beter dan Stray vind je ook niet." hij haalde zijn schouders even op "Maakt mij niet uit, jij mag me gewoon noemen zoals je wilt." ja, hij had zelf geen voorkeur. Arish was zijn echte naam, Stay was zijn codenaam, het had voor hem beide weinig tot geen betekenis, dus wat maakte het uit hoe hij genoemd werd?

"Fijn ik kan nog een vriend van me op mijn lijsje zetten van: Leuke vrienden zonder mode gevoel." hier moest Arish opnieuw zachtjes om lachen, ach, ze noemde hem in elk geval een 'leuke vriend', dus hij moest het maar als een compliment opvatten "Dit zijn niet mijn kleren." hij keek naar de kleding die hij aan had "Maar ik zal de volgende keer wel een modieus persoon bejatten."

hij haalde zijn schouders even op "Maakt mij niet uit, jij mag me gewoon noemen zoals je wilt." Sasha klapte in haar handen en ging naast hem zitten, 'Dan zal ik je wel Ari of Aritje noemen dat klinkt zo schattig, vind je ook niet.' Zei ze glimlachend. "Dit zijn niet mijn kleren." hij keek naar de kleding die hij aan had "Maar ik zal de volgende keer wel een modieus persoon bejatten." Sasha grijnsde en haar ogen begonnen te glinsteren 'ik ken wel een paar leuke mensjes die kleren kunnen halen voor jou.' Zei ze zachtjes en keek naar haar eige kleren, deze had ze speciaal besteld, hij was veel te duur voor haar gevoel dus liet ze iemand het voor haar stelen want halo, ze kon zelf niet gaan stelen in die winkel dan had ze eeuwig verbode toegang en dat zou ze nooit overleven.