The tree in the middle of the grass

Onderwerp: The tree in the middle of the grass vr apr 27, 2012 7:10 am

Je kon de felschijnende zon langzaam zien verdwijnen tussen de hoge gebouwen van de stad. Angel wou even gaan wandelen naar de grasvlakte achter de lange straten. Daar was er tenminste wat groen te zien en de bergen achter de groene grasvlakte waren ook al prachtig. Het was er perfect om even te genieten van de wereld. Bij de grasvlakte was er ook bijna niemand dus de beste plaats van de hele stad. Het was wel een eindje wandelen maar het was zeker de moeite waard. Ze was al bij het houten hek. Ze reikte haar hand en wilde het houten hek opendoen. " Natuurlijk! Opslot. " zei ze luidop. Meestal was de weide open maar toevallig was het gesloten. Angel zuchtte even. Ze dacht heel even na en er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht. Ze wou er hoe dan ook naartoe en dus kon een gesloten hek haar zeker niet tegenhouden. Ze probeerde over het hek te kruipen. Het was best wel grappig hoe ze het probeerde gelukkig kon niemand haar zien. Toen ze op het hek zat was ze er al bijna. Ze sprong dan van het houten hek. Door de gedurfde sprong viel ze op het groene gras. " Auw " riep ze hard. Ze had even pijn aan haar voet maar dat was maar voor enkele seconden. Ze kon wel tegen een stootje. Ze stond voorzichtig op en keek toen in het rond. Niemand te zien. Ze bleef kijken naar de open vlakte recht voor haar. Het was gewoon schitterend om te zien, wel voor haar toch want niet iedereen hield even graag van het groene gras of de prachtige heuvels en grotten. Sommige hangen liever rond in de stad, dat begreep ze natuurlijk wel. Ze wandelde langzaam door het gras. Er stond een grote boom in het midden van de vlakte daar ging ze altijd naartoe om even weg te zijn van de stad en haar leven. Toen ze bij de boom aankwam leunde ze tegen de schors van de grote boom. Ze keek bewonderend rond en ging toen gaan zitten tegen de boom.

Onderwerp: Re: The tree in the middle of the grass za apr 28, 2012 4:53 am

~I AM SWEET, SO EVERYBODY TAKES A BITE~

Ryan zuchtte, hij haatte het hier. Hij haatte alles wat met hier te maken had. Dat was dus veel... Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht terwijl hij er aan dacht. Vroeger kon hij bijna niets haten, maar nu. Hij haalde lichtjes zijn schouders op en liep rustig door. De straten waren niet echt gelijk en ook niet veilig. Ryan had zijn handen in zijn zakken gestoken en de handvaten van zijn messen in zijn zak omklemd. Je kon nooit zeker genoeg zijn hier, je kon maar beter goed voorbereid. Een paar dagen terug was hij ook aangevallen door iemand, alleen maar omdat hij op iemand leek. Hij begreep er niet echt veel van, maar had de knul zijn keel bijna opgesneden toen die om vergeving vroeg was Ryan gewoon door gelopen zonder de jongen nog een blik waardig te gunnen. Hij vond het allemaal niet zo belangrijk, aan het moorden was hij nu ook wel gewend geraakt op de een of andere manier deed het niets meer met hem. Misschien omdat hij het gewend begon te raken, of misschien eindelijk begreep hoe gevaarlijk alles hier was. Aan het einde van de straat stond Ryan even stil en keek hij omzich heen. Waar zou hij nu naar toe gaan? Hij kon niet naar huis of iets wat een soort van huiselijk gevoel gaf. Waarschijnlijk moest hij vannacht ook ergens op straat door brengen. Fijn hoor, al weer een slapeloze nacht door brengen op straat, aangezien hij ook geen geld had voor een hotel. Misschien moest hij gewoon een leeg staand huis openbreken en daar gaan wonen. Dat was een stuk makkelijker, behalve als hij gepakt zou worden. Dat zag hij dan wel weer. Ryan liep verder waar hij na een tijd uitkwam bij een groene grasvlakte. Hij was nog nooit deze richting van de stad op geweest dus had dit ook nooit gezien. Hij keek niet eens of het hek opslot zat of dat het open was. Hij zetten zijn voet onderaan de houten balk en klom zou het hek over zonder moeite. Met een kleine sprong kwam hij op beide voeten terecht. Hij ging recht staan en liep verder over het grasveld. In het midden stond een enorme boom, misschien kon hij beter daar even gaan zitten. Niemand zou hem zien en niemand zou hem storen, of toch wel?
Naar mate hij dichterbij de boom kwam zag hij dat er nog iemand bij de boom zat, om iets specifieker ter zijn zat er een meisje, waarschijnlijk iets jonger dan hij met donker blond haar. Hij zetten een charmante glimlach op zijn gezicht en stapte naar de boom toe.
"Goedenmiddag." Zei hij op een charmante toon en ging naast het meisje zitten, zonder te vragen of het wel mocht.

~I CAN'T RECALL THE LAST TIME. SOMEONE ASKED ME HOW I WAS. LAST I CHECKED I WAS A FUCKING WRECK.~

Maffia: Silver shots | Rang: Gangster | outfit: [X] |Weapons: Knife... |

Onderwerp: Re: The tree in the middle of the grass za apr 28, 2012 7:06 am

Een paar minuten gingen voorbij terwijl ze zat te denken hoe haar leven er had uitgezien zonder al deze ellende. Ze droomde van een groot huis met een enorme tuin. Alles is beter dan het leven dat ze nu heeft. Het gras was lekker zacht. Ze keek naar de bergen in de verte. Ze vond dat ze prachtig waren. Ze is er zelf nog nooit naar toegeweest, het was te ver maar eigenlijk durfde ze ook niet want niemand is daar ooit geweest dus zij zal er ook niet naartoe gaan. Ze moest eigenlijk terug naar de stad maar ze had echt totaal geen zin om terug te gaan naar die saai en sombere plaats. Het gebeurt daar nooit iets goeds. Hier is het rustig en groen en er komt hier niemand behalve ik. Er was een beetje wind maar niet zo veel juist genoeg om de bladeren van de groote boom waar ze tegen leunde te horen meevliegen met de wind. Dat was het enige geluid dat ze hoorde. Maar na een paar minuten was er ook nog een ander geluid alsof er iemand door het gras wandelde in haar richting, maar ze hield haar ogen gesloten want wie zou er nu naar hier komen. Er komt nooit iemand hier dus niks om bang voor te zijn dacht ze. Maar het geluid kwam dichter en dichter bij dus moest ze wel haar ogen opendoen. Ze zag iemand die naast haar ging zitten. In het begin had ze wel even geschrokken om iemand hier te zien. Maarja er gebeurt vanalles hier. " Goedenmiddag . " Zei hij charmant. Ze wist niet echt wat ze moest zeggen. Het was lang geleden dat ze nog met iemand had gepraat. " Euh... Hallo ." Zei ze maar als antwoord. Ze moest wel iets zeggen want anders zou dat onbeleefd zijn. En het leek niet alszof hij gevaarlijk was ofzo.