Just be alone with you darling

​ ​​ ​
Damon zuchtte. Met zijn handen in zijn zakken stapte hij verveeld verder, nu hij eindelijk zijn broer terug heeft gevonden, kon hij weer op zijn gemak wat rond gaan dwalen. Op wat tot nadenken te komen. Op dit moment lette Damon dat ook helemaal niet op het gebied, en van wie dat gebied wel kan zijn, en als hij dat toch weet zou het hem ook helemaal niet tegenhouden, als hij zin heeft om naar hier te komen dan heeft hij daar zin in en niemand moet dan maar ook denken om hem op andere gedachten te brengen, wat trouwens toch niet zou lukken. Even schopte hij verveeld een steentje weg die voor zijn voeten lag. Terwijl hij door zij zwarte haren ravenzwarte haren streek keek hij nu pas ongeveer echt om te zien waar hij was. Was dat niet hier een gebied van een van die andere twee maffia's? Nouja het kan hem niet echt schelen van welke het was, als er nergens een bordje staat met van de eigenaar, wil dat voor Damon zeggen dat iedereen hier welkom is, dus hij ook. Wat verderop zag hij een skatepark. En omdat het nogal redelijk laat was, was de plek helemaal leeg. Ah wat gezellig bedacht Damon terwijl hij met een neutrale blik er sloompjes op af stapte. Nu had hij niets te doen, liever zou hij daar verandering in brengen natuurlijk, maar daar kon straks wel voor kijken, nu is hij hier en zal hij eens zien wat er hier allemaal te zien valt. Dat zou natuurlijk nu ook weer niet veel zijn alleen maar rempen om op te skaten maar toch. Even stond hij rustig voor de ingang van het skatepark, en liet zijn bruine ogen de omgeving verkennen. Niemand te zien, en als er wel iemand te zien was, en die moesten Damon niet hebben?...Wel Die hadden pech, als het hun niet zou aanstaan moesten ze maar oprotten. Met zijn zwarte jacket aan die nog hem redelijk goed beschermde tegen de wind die hier af en toe opstak ging hij het skatepark binnen, en wandelde even op zijn gemakjes wat tussen de rempen rond. Niet dat er iets speciaals te zien was, maar omdat het hier nog lekker gezellig en rustig was besloot hij om hier een tijdje te blijven. Een nog redelijk hoge remp trok zijn aandacht, het was niet te hoog, en schermde de meeste wind af, een goede plek om even tot rust te komen, Niet dat hij dat echt nodig had maar ja. Met slome passen stapte hij er recht op af en sprong met een grote sprong eindelijk op de remp en ging gaan zitten terwijl hij nu weer voorzich uitkeek en merkte dat hij over heel het park kon zien. Een schim bewoog in het park, niets ontging Damon. Met zijn bruine ogen die vernauwde keek hij strak naar de schim die nu zijn richting op kwam, en toen die dicht genoeg was zag Damon dat het een jonge dame was."Lekker weertje hé" sprak hij sarcastisch naar de dame, dat was het enige wat hij zei of deed, geen grijns of glimlach gewoon een korte zin.

​ ​​ ​
terwijl Damon de jonge dame op zijn gemakjes aankeek, Streek hij weer door zijn haren. Hij had geen enkel idee, waarom zijn op een verlaten plaats als deze deed. Natuurlijk moet hij zich afvragen of dat wel veilig was, want soms kan het uiterlijk je missleiden. Dat heeft Damon wel geleerd. even zuchtte hij zwaar. Hij keek weer naar de jonge dame dat voor hem beneden stond. Toen ze nog een ps dichter bijzette kon hij haar nu toch wel wat beter zien, nu hij hier toch lang genoeg zat begon zijn ogen nu toch wel stillaan aan het donker te wennen, zodat hij haar nu schaamteloos beter kon bekijken. Hij moest eerlijk zijn het beviel hem nog wel van wat hij zag. "Inderdaad, de naam is Kira, en jij?" Stelde ze haar voor, dus ze heette Kira hé. De naam paste nog redelijk goed bij haar, moest hij toegeven. Terwijl hij een geamuseerde grijns tevoorschijnt toverde."Damon is de naam." Sprak hij nu vriendelijk en rustig. "Zin om erbij te komen zitten?" Vroeg hij toen rustig terwijl Damon zijn hand uitstak en wachte om te zien of ze die zou aannemen zodat hij haar waarschijnlijk met gemak er ook op kan trekken of dat ze beslist om het zelf te doen. Je hebt soms wel eens van die meiden, die vaak de hulp van mannen niet aanvaarden. Waarom niet daar had Damon geen enkel idee om maar ja. Vrouwen zijn dan ook moeilijk te begrijpen."Wat doe je wel op zo'n verlaten plek als deze hier" vroeg hij toen maar nieuwsgierig terwijl hij rustig afwachte van wat ze van plan was om te doen.

​ ​​ ​
Damon keek Kira rustig aan met zijn bruine ogen en wachtte geduldig af. Op dit moment kon hij niet echt een hoogte van haar krijgen, maar dat komt nog wel. Als hij genoeg geduld zal hebben zal hij het waarschijnlijk wel zien. Uiteindelijk nam ze toch zijn hand waardoor hij even geamuseerd grijnsde en hij trok haar lichtjes op omdat ze zichzelf ook nog omhoog ging dus hij moest helemaal geen moeite doen voor haar. Toen hij naast haar ging zitten keek hij even naar beneden waar ze nog maar juist daarstraks had gestaan, maar draaide toen zijn hoofd naar haar om en keek recht in haar ogen, die iets van violet achtige kleur had. "Well.. Volgens mij is het een betere vraag naar jou kant toegerricht denk je niet? Sinds dit mijn gebied is, en ik hier nog wel de Right Hand ben." Hoorde hij haar zeggen waardoor hij even verbaasd zijn wenkbrauw optrok. Een right hand dan nog. Intersant moest hij toch wel toegeven."Ik zag geen bordje, ik hoop dat ik je nergens mee heb gestoord" Begon hij rustig en grijnsde lichtjes geamuseerd.. Hij voelde nog steeds haar hand die zo soepel in die van hem lag, en hij moest eerlijk zijn hij vond dat zelfs helemaal niet erg. Even keek hij naar de handen die in elkaar verstrengeld lagen daarna keek hij even naar de maan die een zachte gloed gaf. Damon voelde hoe ze haar hand samen met die van hem omhoog trok en legde toen uiteindelijk op haar knie. Ze volgde zijn lijnen van zijn hand waardoor de grijns op zijn gezicht groter werd en zijn ogen juist bereikte. "Ik zou je zo kunnen vermoorden, zo simpel en snel. Ik heb de wapens, de kracht. En weet je waarom ik het niet doe?" Zachtjes begon ze weer breder te glimlachen. "Je bent zo.. Interesant." Hoorde Damon haar zeggen waardoor hij het niet kon laten en toch even stilletjes begon te lachen. De zachte aanraking van haar hand op zijn wang voelde goed aan, waardoor hij met zijn vrije hand op die van haar legde die op zijn kaak lag, nam die toen vast."Dat zijn mooie woorden voor zo'n mooie dame als jij,Kira" Fluisterde hij terwijl hij haar hand kuste"Net als die speciale ogen van jou" Vervolgde hij terwijl hij haar diep in de ogen keek. "Ik herrinner me trouwens niets intersants aan mij hoor" Sprak hij rustig terwijl zijn ogen even naar haar lippen gleden maar toen weer naar haar prachtige ogen gingen en daar bleven hangen.

​ ​​ ​
Terwijl hij daar zo zat keek hij haar rustig aan. Naar die speciale violet kleurige ogen. Je zag dat nu ook wel niet zo vaak en Kira stond daar nogthans wel mee. De maan die een klein beetje licht gaf was niet genoeg om de hele skatepark licht te geven maar dat was ook niet echt helemaal zo erg. Langzaam liet Damon weer zijn bruine ogen naar die van haar glijden toen hij merkte dat ze weer iets zou zegge."Damon.. Heb je nooit wat over me gehoord?" Langzaam en bijna schuldbewust draaide ze haar hoofd weg. Even grijnsde hij. Ja over de Kira had hij wel veel gehoord "Ik word afgespiegeld als een monster over heel Londen.. Onterecht of misschien toch terecht." Zachtjes zuchtte ze en na een kleine stilte draaide ze haar hoofd weer terug en keek hem recht aan. "Ik ben geen monster, ik heb enkel plannen, plannen die ons allen groot maken.. Maar ik heb hulp nodig." Zachtjes glilmachte ze terwijl haar hand van zijn wang op zijn schouder gleed waar ze even met haar vinger over de stof gleed van zijn shirt. "Jij wil me zeker niet helpen hé?" Haar glimlachje werd iets breder waarna ze haar hand rond zijn nek legde. Dus ze had plannen? Interesant. Even dacht hij over haar woorden na. Welke plannen zouden dat zijn? En wat heeft hij daar mee te maken. Damon had wel zo het gevoel dat als zij, Kira plannen zou maken het geen kleintjes waren maar grote waardoor andere mensen er zeker wel iets op zouden van zeggen. Maar wilde hij daar wel iets mee te maken hebben? Zou hij het riskeren wat als die plannen ervoor zorgde dat hij ergens de dupe voor zou zijn. Toen ze haar hoofd dichter naar die van hem bracht waardoor haar lippen maar enkele millimeters van die van hem waren verwijderd en hij haar warme adem over zijn gezicht voelde strijken, moest hij toegeven het had wel effect. Kira trok zich toen terug om te zien wat zijn antwoord was. Damon moest er niet lang meer over nadenken."Voor jou doe ik alles...." Begon hij met een charmante grijns."Maar je hebt me nu wel nieuswgierg gemaakt...Wat zijn die plannen wel waar je mij bij nodig zou kunnen hebben" Ja hij was nieuwsgierig.