time to reunite

​ ​​ ​
Damon keek wat verveeld rond. Hij stak wat geirriteerd zijn handen zin zijn zakken en stapte onbezorgt verder. Hij had gehoord dat Aeron hier ergens rond liep. De vraag was nu alleen maar waar precies. Even zuchtte hij en streek door zijn warrige haren. Zijn broer maakte het hem nu ook weer niet al te makkelijk. Niet dat het iets uitmaakte want hij had op dit moment helemaal niets te doen en hij had het ervoor over om zijn broer te gaan zoeken. Geeuwend stapte hij verder terwijl hij luisterde naar het geëcho van zijn eigen voetstappen door de lege straat. Damon weet dat er wat verderop een casino was. Misschien zou zijn broer daar zijn...Ah ja hij zal het wel zien als hij daar is. Voor de deur stond hij stil en keek even de bewaker koeltjes aan en stapte zonder iets er tegen te zeggen direct binnen. De warmte botste tegen hem ook net als de stemmen. Het was hier waarschijnlijk tien keer zo luid als buiten. Wat best wel logisch is voor een casino. Met grote stappen en zijn handen in zijn zakken ging hij naar de bar. Ging met een slome beweging op een van de barkrukken zitten en bestelde een wisky en gaf daarom vlug wat geld. Terwijl de barman de drank in het glas vulde draaide Damon even verveeld zijn hoofd om terwijl hij in een macho houding zat en keek naar de mensen die zaten te pokeren. Ach wat kon het voor kwaad om zelf te pokeren dus nadat hij het drankje vlug had opgedronken en geen wisselgeld wou stapte hij naar een van de pokertafels die nog niet vol stond en voegde bij de andere mannen toe die hem nieuswgierig aankeken."Heb ik iets van jullie aan"Vroeg hij koeltjes en staarde hun geirriteerd aan. Hij had geluk de mannen draaiden hun hoofd terug naar het spel dat voor hun afspeelde. Dat was veel beter, Damon moest niet echt veel hebben van mensen die nieuwelingen aanstaarde vooral niet als het Damon zelf was, vlug streek hij even weer door zijn raven zwart warrige haren en keek toen ook zelf weer naar het spel en nam alles even goed in zich op. Gokken dat moest hij doen dus zei hij maar iets. Het zou gewoon geluk moeten zijn geweest toen hij merkte dat hij al direct wat geld had gewonnen. Niet veel maar het was dus al meer om straks in zijn portemonnee te doen. Met een geamuseerde grijns keek hij weer naar het spel de verbaasde blikken van de mannen negeren

​ ​​ ​
Het pokeren ging nog redelijk goed. Nu moet Damon alleen maar zorgen om niet teveel geld in te zetten en die dan toch uiteindelijk weer verliezen. Gelukkig waren de andere twee bijna blut dus het spel zou snel genoeg wel weer gedaan zijn. Die twee waren gewoon amateurs. Damon probeerde zich te blijven concentren in plaats van over zijn broertje na te denken, ok hij was niet veel jongeren maar toch zal hij blijven broertje zeggen, dat is Damon zijn gewoonte nu eenmaal, zijn broer plagen. Nu hij toch over Aeron denkt wil hij best wel weten wat hij op dit moment aan het uitspoken is. "Als je zo slap speelt win je nooit." sprak een maar al te bekende stem naast zijn oor hoorde die uiteindelijk overging in een lach. Zonder te laten merken dat hij verbaasd was draaide Damon zich sloompjes om met een grote grijns die juist zijn ogen niet raakte."Aeron broertje van me, dat werd nog eens tijd ook, perfecte time trouwens" Sprak hij met bijna dezelfde stem maar iets anders en sloeg toen met een harde dreun tegen zijn schouders, deze keer geraakte zijn grijns wel zijn bruine ogen. "Het heeft trouwens wel lang geduurd, wat heb je toch allemaal uitgespookt" Vroeg hij nu weer neutraal terwijl hij zich terug naar het spel draaide"Nogthans win ik broertje lief" antwoorde hij nogal redelijk laat op de zin van zijn o zo lieve broer. Vlug zette hij onchalant nog paar euro's in en kijkt aandachtig tot uiteindelijk hij nog de rest van het geld van de mannen krijgt."Goed gespeeld mannen" sprak hij luid en duidelijk sarcastisch terwijl hij de mannen bespottend aankijken. Draaide zich nadat hij het geld had opgeraapt en gaf er een deel aan zijn lieve broer."Waag het niet alles direct te verspillen" waarschuwde hij zijn broer nog.

​ ​​ ​
Terwijl hij de mannen nog even rstig aankeek streek hij weer eens door zijn bruine haren en keek af en toe naar zijn broer. Het voelde goed om hem weer te zien. Wat een geluk was het dat hij Aeron nu hier tegen was gekomen, als hij niet van plan was geweest om eens het casino een bezoekje te brengen was het nog langer geduurd voordat ze elkaar terug hadden gevonden. Aeron gaf hem nog een wapen ook. Even bekeek hij die aandachtig en keek er op zijn gemak naar nam de moeite om alles goed te controleren. je had soms van die mensen die slechte wapens gaven, maar deze was voor Damon goed gekeurd."En jij verspilt dat niet zomaar grote broer van me." hoorde Damon zijn broer zeggen. Lachend schudde hij zijn hoofd."Nee ik zou dat niet durven" antwoorde hij kalm maar koeltjes. "En om die vraag te beantwoorden, ik moest wat 'boodschappen' doen." Even keek DAmon zijn broer strak aan en haalde zijn schouders daarna op, als Aeron het wou zeggen was hij daar vrij voor zo niet dan was het dan niet hé hij zou zijn broer nooit dwingen om iets te zeggen of te doen. "Je had niet zo gemeen voor ze moeten zijn." sprak zijn broer waardoor Damon hem even verbaasd aankeek maar dat weer snel liet verdwijnen en weer zijn neutrale blik liet zien."Misschien, misschien ook niet, het waren amateurs, geef toch zelf toe." Ondertussen waren die mannen wel weg gegaan Damon had op dit moment echt geen zin om een vechtpartijtje uit te lokken nu hij zijn broer juist had terug had gevonden. Toen Aeron hem richting de bar duwde liep hij op zijn gemakjes mee naar de bar en ging op een van de barkrukken zitten niet ver van meisjes. "Twee martini." Toen de man de drankjes gaf, betaalde Damon met het gewonnen geld. Ondertussen merkte hij meteen op dat Aeron de meiden wel had gezien, er toen naar glimlachte en blosjes bij de meisjes opwekte."Ah AEron toch, je kunt het niet laten hé" Lachte hij en om hem nog te treiteren gebaarde hij naar de man en zei "Vraag maar aan die twee mooie dames naast ons of ze een drankje willen ik trakteer wel." Even knipoogde hij naar de meiden gaf toen het geld aan de barman en luisterde toen weer naar zijn broer. "Proost." Grinnikte hij zacht terwijl hij met het glas die van zijn broer aantikte. "Op een geslaagde avond." Damon kon het niet laten en lachtte luidop."jep, en op de leuke hereniging" voegde hij eraan toe en klinkte toen met zijn broer,

​ ​​ ​
Damon had nog heel even naar de meiden gekeken toen die waren aan het giechelen. Normaal zou hij er dan bij gaan zitten, maar nu was hij liever bij zijn broer nu hij die eindelijk had gevonden was Damon nu echt niet van plan om hem weer uit het oog te verliezen, dat kon hij maar vergeten."Inderdaad broertje lief. Inderdaad, en jij kan het ook niet laten." Hij grijnsde breed terwijl hij rustig een slokje van zijn drinken nam. "We moeten echt weer samen wat gaan terroriseren, alleen is het zo saai." Lachend keek Damon zijn broer aan, ja het was saai geweest zonder. Aeron, de enige dag vond hij dat meer dan de andere dagen zonder hem, maar dat gevoel dat hij niet compleet was zonder zijn tweeling broer was er altijd gebleven, maar Damon was nu ook weer niet iemand die zijn gevoelens de vrije loop zou laten gaan, nee zo was hij niet en dat zal hij trouwens ook nooit zijn."Ja die tijd heb ik gemist, we moeten dat echt nog eens doen." antwoorde hij weer rustig. "Overigens ben ik binnenkort van plan Tom te bezoeken, Special te worden." Hoorde Damon zijn broer Aeron zeggen, heel even liet hij de woorden door zijn gedachten glijden en liet die even opnieuw horen, toen dat gedaan was keek hij zijn broer rustig maar ook weer neutraal aan en zuchtte even terwijl hij nadacht over de woorden van zijn broer. Vroeger waren ze onafscheidelijk geweest, wat trouwens nu nog steeds zo is."Luister Aeron, ik weet niet hoe het nu is." Begon Damon peinzend."....Het zou leuk zijn, als je die special alleen wilt zijn is dat voor mij goed, je bent geen klein kind meer" Sprak Damon nu serieus."Het zou natuurlijk gezellig zijn met ons tweetjes maar als je zonder mij het wilt doen dan begrijp ik dat volkome" eindigde hij langzaam. Ze werden ouder en sommige mensen groeien eenmaal uitelkaar, niet dat Damon vond dat ze uitelkaar lijken te groeien wat hij trouwens toch anders jammer zou vinden. Maar Damon snapt nu wel dat Aeron ook zijn eigen dingen wou doen zonder hem. Het zou chic zijn als ze beide Special zouden zijn maar Damon gaf de keus aan zijn broer, of hij het wou alleen doen of net als vroeger weer alle twee de kansen grijpen en het samen te doen. Afwachtend keek hij zijn broer aan.

​ ​​ ​
Damon dacht even na, hij begreep het volkomen als AEron het deze keer alleen zou doen. Natuurlijk zou het anders zijn zonder hem maar ze zijn nu beide oud genoeg om hun weg zelf te kiezen. Nu hij eraan dacht, Damon had geen enkel idee van wat hij zou hebben gedaan als hij zijn broer nog steeds niet zou hebben gevonden. Gelukkig heeft hij AEron toch gevonden, er is niks veranderd. Terwijl Damon wachtte op Aeron zijn antwoord nam hij weer zijn glas vast en nam er een goeie slok van en liet het zo gemakkelijk door zijn keel glijden. "Damon, ik wil niets liever als samen met jou Special worden." Een grote opluchting stroomde door Damon heen. Even zuchtte hij ook opgelucht."Jasses Aeron je liet me gewoon de angst bekruipen." Damon lachte toen hij de hand van zijn broer tegen zijn schouder voelde landen. Hij zag het al voor hem. Damon was echt opgelucht dat de sterke band tussen hun tweeën er nog steeds was ook al werden ze ouder. Even dacht hij na over hoe het zou zijn als de band er nog steeds zou zijn en ze al oud waren, als ze in het bejaardentehuis zaten. Grijnzend schudde hij die rare gedachten van zich af. Nu moest hij daar nog niet aan denken, hij heeft nog zijn hele leven voorzich, samen met Aeron natuurlijk."Ik zie het al voor ons" grijnzde hij breed naar Aeron"Wanneer was je trouwens van plan om te gaan?" Vroeg Damon toen, terwijl hij deze keer zijn martini helemaal opdronk