Death is just a word ~

Onderwerp: Death is just a word ~ ma maa 26, 2012 6:10 am

Met zijn handen in zijn sweater liep een mysterieuze gedaante door de vuile gangen van de metro. Er hing een zwarte lok voor zijn ogen. De jongen zag er met de eerste blik erg zwak uit. Maar zijn ware aard. Je kon zijn ware aard maar beter niet ontdekken. Deze jongen.. Hij had zoveel meegemaakt. Zijn geschiedenis was een dik boek. Zijn verhaal zou een bijbel kunnen vullen. Zijn geschiedenis had hem gemaakt zoals hij was. Sterk. Een hart van steen. Hij was een.. Ondoordringbare dam. Je wapen op hem richten en je was dood voor je ook maar enig geluid kon maken. Hij had geen medelijden. Zijn gevoelens waren er al lang geleden uit gezogen. De metrogangen slokten hem op. Hij pakte de leuning van de trap vast en baande zich door een mensenmasa naar beneden.
Hier, precies 10 jaar geleden. Hij en zijn vader. Rennend van de trappen. Een schot. Gegil. Zijn vader hield zijn hand stevig vast. Zijn vader struikelde, gilde naar Kayle dat hij moest rennen. Hij zou hem inhalen. Nog een schot. Een doffe klap. Kayle keek achterom, om te zien hoe zijn vader naar zijn schouder greep. Kayle bleef staan. Hij moest iets doen. Drie mannen renden van de trappen en zaten zijn vader op de hielen, die dichter bij de 8 jarige jongen kwam. Hij trok zijn zoon mee. Ze renden verder, tot ze dachten dat ze de mannen afgeschud hadden. Zijn vader zakte op de grond, kermend van de pijn. Een traan rolde over Kayles wang. Net toen zijn vader opstond kwamen de drie mannen de hoek om rennen. Kayle deinsde achteruit. Zijn vader riep naar hem dat hij moest rennen. Rennen voor zijn leven. De kleine jongen deed wat hem gevraagd was, en begon te rennen. Hij rende tot hij de hoek om was. Hij hoorde zijn vader. "Laat me met rust," gilde hij, "Ik heb niet wat je zoekt!" Kalye keek om de hoek. Hij zag de mannen zijn vader trappen en slaan. Hij kon niks doen. Hj, als kleine 8 jarige jongen. Hij keek de dood van zijn vader in de ogen. Met een doffe klap viel het lijf van zijn vader op de grond. De mannen lachten. Het al bijna levenloze lichaam trok nog een paar keer, maar stopte uiteindeijk met bewegen. Zijn vader.. Was dood. Hij durfde niet te kijken hoe ze zijn vader voor de tram gooide. Tranen stroomden over zijn wangen. Niemand had wat gedaan. Ze hadden gezien hoe een hulpeloze man in elkaar werd getrapt. Ze waren gewoon langs hem gelopen. Zo snel mogelijk, om niet te hoeven zien hoe het licht uit de ogen van zijn vader verdween.
Langzaam stapte Kayle in de metro die zojuist voor zijn neus verschenen was. Zijn ogen schoten langs de mensen die met hem in de cabine zaten. Ze keken hem aan alsof hij afval was. Ze moesten eens weten. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Ze moesten een wéten.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ di maa 27, 2012 8:44 am

Kille ogen staarde naar de rug van haar o zo geweldige leader. Ze was dan wel door het stuk onbenul benoemd als Right hand. Het deed haar hem niet minder verachten. Alles aan hem maakte haar boos. Verachtend. Smerig en goor. Ze haatte hem. Vanuit het diepst van haar hart haatte ze hem. Hij zou een vroege dood krijgen, een dood door een patroon uit haar revolver. Zijn lichaam zou wegrotten en nooit zou hij weerkeren. Dat was haar ultime wraak. Sterven zou hij en zij zou leader worden. Zij zou de machtigste leader worden van alle maffia's en daarmee zou ze Londen overheersen en dompelen in angst. Angs voor haar. Angst voor haar woede. Al sinds ze Special was geworden had dit verlangen in haar geborreld. En toen Kayle leader werd had ze zichzelf in moeten houden, een fatsoenlijk plan moeten maken om hem niet meteen af te maken. Het zou haar enkel maar in de problemen brengen. Maar nu, hoe dichter bij ze kwam. Hoe meer ze gebruik maakte van haar rang om hem te vernietigen. Hoe liever ze nu al een mes in zijn rug wou steken en er een einde aan wou maken. Het deed haar grinniken en Kira moest zich inhouden om geen zieke maniakale lach door het metrostation te laten weerklinken. Dat zou enkel maar aandacht vragen. Plus dat Kayle dan weer beangstigd zou worden door haar. Ze grinnikte zacht maar haar hele blik werd strak toen de jongen opstond en de tram instapte die net was aangekomen. Met snelle passen volgde ze hem in de overvolle trein. Geïriteerd keek ze rond tot haar blik weer op zijn zwarte haren vielen. Woede wat zich opborrelde in haar lichaam deed haar bijna naar het mes grijpen dat rond haar been zat gebonden. Doch hielt ze zich nog even in. Het was er nog te vroeg voor. Kayle moest nog leven. Kayle moest sterven voor de ogen van hen waar hij het meest van hielt. En voor de ogen van de andere Leaders. Hun zouden moeten zien, zouden moeten voelen en zouden moeten vrezen voor waar zij toe in staat was. "Kayle!" Klonk haar stem koud, een paar mensen keken op maar haar ogen bleven strak op die van hem. Wachend op zijn reactie. Zou hij al de angst voelen die hij hoorde te voelen voor haar. Of zou hij stom zijn en nog niets verdenken?

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ di maa 27, 2012 9:50 am

Kayle hield de gele paal naast hem stevig vast toen de metro weer bij een halte stopte. Zijn ogen keken stijf naar voren en in zijn lichaam was geen beweging te krijgen. Toch spitste hij zijn oren bij het horen van zijn naam. De ijzige toon van zijn Right hand liet hem meteen herkennen dat het Kira was. De manier waarop ze praatte klonk onrespectvol en neerbuigend. Rustig draaide hij zich om. "Kira," hij knikte kil naar de jonge vrouw die voor hem stond. In haar ogen las hij de gebruikelijke haat. Dat brutale nest had al een hekel aan hem sinds dag éen. Ze had hem nooit enige dankbaarheid getoond. Slechts een kille blik. Goed, goed, hij had haar niet tot Right hand benoemd om hun 'sterke band'. Maar ze was wel éen van de sterkste leden die Silver Shots kon bieden. Hij negeerde haar dodelijke woede simpelweg. Hij wist dat ze hem het liefste een mes dwars door zijn hart wilde steken. Een kogel door zijn kop schieten. Maar ze maakte geen kans. Hij voelde elke beweging die er voor of achter hem plaats vond. Bovendien.. Hij was de machtigste leader onder alle Maffia's. Hij was leider van de Silver Shots, de Maffia waar het allemaal mee begonnen was. Zijn geruisloze karakter maakte hem onopvallend. Hij staarde haar aan met een betekenisloze blik. Zijnogen hadden een doffe leegte. Het zou een gemiddelde burger recht door de ziel snijden. Hij had zijn "snijdende blik" meestal achter een zwarte lok van haar verscholen. Mensen keken naar hem alsof hij een brok vuil was. Hij werd soms nageroepen met 'k** emo', werd op straat vaak omvergeduwd. Hij had zijn grootte niet echt mee. Iets voor anderen om mee te spotten. Kayle had altijd de neiging om naar zijn wapen te grijpen. Ze onderschatten hem. Hier, op normaal stadsterrein was hij niks waard. Maar als Maffialid had hij zich meer dan bewezen. Hij richtte zijn aandacht weer op Kira. Zijn kille, precieze woorden kwamen vlijmscherp uit zijn keel. "Kira, leer je positie kennen." hij draaide zich weer om in zijn oorspronkelijke positie.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ wo maa 28, 2012 3:53 am

Rustig draaide hij zich om. "Kira," hij knikte kil naar de jonge vrouw die voor hem stond. Haar ogen stonden koud terwijl ze hem aankeek. Haat vloeide in haar gehele lichaam in. Een mes speelde langzaam in haar handen terwijl ze hem recht aan bleef kijken. Hij was miserabel en klein. Zachtjes grinnikte ze terwilj ze hem aan bleef kijken. Hij mocht dan wel aan het hoofd staan van de grootste maffia van Londen. Zij was grootser als hij was. En dat zou ze blijven ook. Zijn kille, precieze woorden kwamen vlijmscherp uit zijn keel. "Kira, leer je positie kennen." hij draaide zich weer om in zijn oorspronkelijke positie. Bij die woorden begon ze hard te lachen. Een kille lach klonk door de metro terwilj een aantal mensen opkeken. Met een paar passen stond ze voor hem. Oog om oog terwijl ze hem recht aankeek. Haar mes lag lichtjes in haar hand terwijl ze hem recht aankeek."O Kayle toch, ik ken mijn plaats, er staat voor nu enkel nog iemand op." Haar lachje waarmee haar zin was begonnen verdween terwijl ze hem gruwelijk en moordend aankeek. Zachtjes begon ze weer te grinniken terwijl ze hem recht aankeek.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ wo maa 28, 2012 7:52 am

Kayle keek geirriteerd op toen Kira in een paar passen voor hem stond. Haar ogen glommen moordlustend en het mes dat ze hasthield lag gevaarlijk op haar handpalm. "O Kayle toch, ik ken mijn plaats, er staat voor nu enkel nog iemand op." haar lach verzlapte en ze pikte dezelfde gruwelijke blik weer op. Ze hield oogcontact met hem terwijl ze weer zacht grinnikte. "Maak geen stomme fouten Kira," er hing een onvoorspelbare glans in zijn ogen. Hij voelde zijn eigen mes gloeien aan zijn heup, verlangend haar te neer te steken. Maar wat kwam hij ermee vooruit? Er waren geen bewijzen, hij zou dingen moeten uitleggen. Dat mens moest zelf maar bedenken wat ze met haar nutteloze bedreiginkjes wilde. Wist ze waar ze mee bezig was? Wist ze waar hij toe in staat was? De manier waarop ze naar hem keek.. Ze keek op hem neer. Letterlijk en figuurlijk. Ze dacht dat ze hem wel even uit de weg kon ruimen met een simpel steekje van haar mes. De metro remde, en kwam piepend tot stilstand. Kayle keek om zich heen, maar zag niks dat erop duidde dat ze bij een halte waren. De trein was helemaal leeggelopen bij de vorige halte, met wat vragende blikken op Kira en Kayle. Ze waren nu helemaal alleen in de cabine. Fijn. Wat was er nu weer aan de hand? Hij liet de paal naast zich los en wachtte op enig teken van de metrochaffeur (of whatever) dat de metro weer kon rijden. Maar waar hij op wachtte kwam niet. Fijn. Opgesloten hier. Dat was niet zo erg, hij vond het heerlijk om allleen te zijn. Maar hij was niet alleen. Kira stond nog steeds voor hem. Hij liep langs haar en probeerde de cabinedeuren open te krijgen om naar de machinekamer te gaan, maar tevergeefs. De deur was onverroerbaar, hij kreeg hem zelfs niet open door er met zijn mes in te wroeten. Fijn. Hoe lang zouden ze hier moeten zitten?

xZullen we doen dat ze hier enige tijd samen opgesloten zitten?

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ wo maa 28, 2012 11:56 pm

"Maak geen stomme fouten Kira," er hing een onvoorspelbare glans in zijn ogen. Kira' lach onvoorspelbaar en gevaarlijk. Ze wist hoe hij over haar dacht, ze wist dat hij zichzelf zo machtig voelde en dacht dat hem niets kon overkomen. Desalniettemin had hij het helemaal fout. En binnenkort zou hij de gevolgen van zijn fouten moeten onderzien. Gevolgen die hij vanuit het hiernamaals moest aanschouwen. Want hij zou het niet overleven. Hij zou niet ouder worden, niet machtiger en niet langer de almachtige baas. Kira zou hem niet laten leven, er was maar een remedie en dat was de dood voor een van hen. Wat dus absoluut hem zou zijn. De metro remde, en kwam piepend tot stilstand. Kayle keek om zich heen, maar zag niks dat erop duidde dat ze bij een halte waren. De trein was helemaal leeggelopen bij de vorige halte, met wat vragende blikken op Kira en Kayle. Ze waren nu helemaal alleen in de cabine. Kayle liet de paal naast zich los en wachtte op enig teken van de metrochaffeur dat de metro weer kon rijden. Maar waar hij op wachtte kwam niet. Kayle liep langs haar en probeerde de cabinedeuren open te krijgen om naar de machinekamer te gaan, maar tevergeefs. De deur was onverroerbaar, hij kreeg hem zelfs niet open door er met zijn mes in te wroeten. Rustig liet ze zichzelf in een stoel vallen terwijl ze haar benen over de stoel voor haar vouwde. Langzaam klapte ze in haar handen. "Good job Kayle, you screwed up once again." Klonk haar stem licht geïriteerd terwijl ze onderzoekend naar zijn zielige ontsnapings poging keek. Uit pure verveling begon ze met het mes in haar hand te spelen. Een perfecte controle over messen had zij altijd al gehad. Had dat iemand blij gemaakt? Nee! Want Kayle was altijd al zo perfect geweest met vuurwapens. Het irriteerde haar hoe vaak ze in haar jeugd toen ze net nieuw was net zo nieuw als Kayle vergeleken was met hem. En altijd was ze net iets minder goed. En altijd was ze net iets lager als Kayle. En altijd was ze net wat minder sterk. Maar het tij was gekeerd, inplaats van haar pogingen hem op zijn gebieden te overheersen was ze in zichzelf bezig hem te vernietigen. En haar pogingen werkte. Binnenkort zou hij het voelen. Binnenkort zou hij sterven en zou zij heersen. En hij had geen enkel idee, sterker nog, Kira was niet eens verbaasd als hij niet wist waar haar diepgegronde haat voor hem uit was ontstaan. Hij was zo nutteloos en motorisch gestoord om dat niet te weten. Even keek ze hem onderzoekend aan terwijl ze haar mes langzaam stilhielt in haar hand. "Wat ben je nou weer van plan, wat ben je van plan om nu te doen o zo grote leider. Afspraken wachten en de klok tikt en tikt maar verder." Zachtjes grinnikte waarna ze haar hoofd naar voren richtte. "Tik..Tak..Tik..Tak mijn vriend Tik.. Tak."

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ do maa 29, 2012 9:35 am

Geirriteerd draaide Kayle zich bij de woorden van Kira. Ze had zich gevestigd op een van de vele stoelen. "Good job Kayle, you screwed up once again," Kayle probeerde de treiterende stem te negeren. Langzaam zakte hij neer op de grond en kruiste zijn armen over zijn opgetrokken knieen en hij keek straal langs Kira. Toch ving hij wat van haar blikken op. Ze was weereens aan het opsommen hoeveel ze hem haatte. Dat liet ze wel overduidelijk merken. Ze keek hem aan met haar mes in haar handpalm. Daagde ze hem nou uit? Langzaam versmalde hij zijn ogen. "Wat ben je nou weer van plan, wat ben je van plan om nu te doen o zo grote leider. Afspraken wachten en de klok tikt en tikt maar verder," ze grinnikte weer en richtte haar hoofd naar voren. "Dat wil je niet weten Kira," siste hij. "Tik.. Tak.. Tik.. Tak, mijn vriend, Tik.. Tak," rustig speelde Kayle met een draadje van zijn vest. "Kira, o, Kira," mompelde hij bijna onverstaanbaar. Hij sloot zijn ogen en gooide zijn hoofd tegen de onverroerbare deur aan. Wat jaloezie mensen wel niet toe in staat kon brengen. Wat émoties mensen wel niet ergens toe in staat kon brengen. Hij hief zijn hoofd weer en keek Kira recht aan. Hij voelde een irritatie opborrelen. Waarom had hij dat mens ooit tot zijn Right Hand kunnen benoemen? Een Right Hand zou je moeten kunnen vertrouwen. Als het niet aan Kayles specialiteiten als "gangster" had gelegen was hij allang een dood man geweest. Hij bleef Kira aankijken met een blik vol wantrouwen. Voorlopig zat hij goed.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ vr maa 30, 2012 2:59 am

rustig speelde Kayle met een draadje van zijn vest. "Kira, o, Kira," mompelde hij bijna onverstaanbaar. Hij sloot zijn ogen en gooide zijn hoofd tegen de onverroerbare deur aan. Kira begon breed te lachen terwijl ze toekeek naar hem. Zijn gehele zielige gestalte. Zijn woorden daarvoor gleden nog even door haar hoofd. "Dat wil je niet weten Kira," had hij zacht gesist. Opnieuw moest ze zacht lachen. Hij dacht nogsteeds dat hij zo sterk was. Nogsteeds dat hij de onverwoestbare Kayle was. Hij had het goed mis. Heel goed mis. Zacht lachtte ze nogmaals terwijl ze hem recht aankeek. "Time will run out, and soon enough, soon so soon, you will be turned to dust my little friend, you will be dust." Opnieuw begon ze zacht te lachen terwijl ze hem recht aankeek.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ vr maa 30, 2012 10:24 am

~~Ö! Je kopieert mijn tekst c<~~

Kayle haalde rustig zijn hand door zijn haar. Hij stond op en leunde tegen de cabinedeur aan. Hoe lang nog? Hoe lang zou het duren tot dit ding weer begon met rijden? Hij keek op toen Kira lachte. Ze lachte. Tuurlijk lachte ze. Dat mens kon niet anders dan andere mensen onserieus nemen. Hij begon zijn geduld te verliezen. "Time will run out, and soon enough, soon so soon, you will be turned to dust my little friend, you will be dust," woedend richtte Kayle zijn ogen op Kira. Dit was de druppel. Ze lachte weer. Ze daagde hem uit, en ze had het nog goed voor elkaar ook. Hij verloor zijn zo goed getrainde beheersing en trok zijn mes. In twee passen stond hij bij haar. Hij drukte zijn mes bij haar keel en keek haar woedend aan. "Ik weet niet wat jij in dat fucking hoofd van je haalt, Kira. Ik zeg je een ding; je blijft met je poten van me af," siste hij woedend. Er was veel voor nodig om hem boos te krijgen. Hij kon wel raden wat haar reactie was. Ze zou spottend lachen. Hem voor gek verklaren. Het maakte hem niets uit. De metro begon als een teken te rijden en Kayle verwijderde het mes van haar keel. Hij bleef haar nog heel even zo aankijken, tot hij zich omdraaide en uitstapte bij de halte waar hij moest zijn.

Kun je hem voor een keertje gunnen/geven wat hij berijken wil?

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ ma apr 02, 2012 7:00 am

In twee passen stond hij bij haar. Hij drukte zijn mes bij haar keel en keek haar woedend aan. "Ik weet niet wat jij in dat fucking hoofd van je haalt, Kira. Ik zeg je een ding; je blijft met je poten van me af," siste hij woedend. De metro begon als een teken te rijden en Kayle verwijderde het mes van haar keel. Hij bleef haar nog heel even zo aankijken, tot hij zich omdraaide en uitstapte bij de halte waar hij moest zijn. Zachtjes schudde ze haar hoofd en kwam ook omhoog. Met enkele passen was ze ook uit de metro. Zag Kayle en begon weer te lachen. Zijn dreigement deed haar niets. Helemaal niets. Nooit zou iemands dreigement haar iets doen. En vooral niet die van Kayle. Hij was mietig en een nietsnut. Eerder of later zou hij sterven. Door haar toe doen. Zachtjes maakte ze een fluit geluid om zijn aandacht opnieuw te trekken en zwaaide zachtjes naar hem. In haar ogen een gevaarlijke en uitdagende twinkeling. Daarna werden haar ogen toch serieus en wenkte ze hem. Hoe veel ze hem ook haatte. Ze had haar dingen met hem te bespreken. En hij zou het in haar ogen horen te zien. Ze had belangrijke dingen te bespreken. En hij zou luisteren ook.

Onderwerp: Re: Death is just a word ~ ma apr 02, 2012 7:34 am

Kayle was bijna de roltrap opgelopen. Hij had zich bijna van dat mens ontdaan. En net op dat moment hoorde hij een fluitje. Hij draaide zich om. Daar stond ze. Ze zwaaide zacht naar hem. Had ze dan niet door dat hij haar net had kunnen vermoorden? Ach. Stom. Waarom had hij het nou niet gedaan. Zo'n ontzettend mooie kans. Hij hield het mes dat hij zojuist weer aan zijn heup had bevestigd vast aan het handvat. Hij zou het doen. Hij zou het moeten doen. Hij had zijn vaardigheid met messen genoeg uitgewerkt om het recht door haar ribbenkast te mikken. Iets hield hem tegen. Hij ontspande zijn hand. Als ze hem het hart probeerde te doorboren zou hij er klaar voor zijn. Als zij de trekker overhaalde van haar pistool zou hij er klaar voor staan. Hij stond klaar voor het ergste. Hij zou overleven. Hij was die spelletjes van haar zat. Ze zou niet wegkomen met een moord op hem. Dat zou ze niet. Ze dacht dat hij gek was. Hij sloot zijn ogen. Hij had er geen zin in. Een zucht ontsnapte vanuit zijn longen. Hij wende zijn hoofd af. Niet nu. Niet hier. Rustig stapte hij op haar af. Hij, met zijn kleine gestalte, drong zich door de mensen heen, op Kira af. Er klonk een diepe kalmte in zijn stem. De woede was uit zijn lijf verdwenen. Dat mens verdiende het niet invloed te hebben op zijn status. "Kira. Kom zo naar mijn kamer in de Arcade," langzaam draaide hij zich om en liep de trap op, met zijn handen in zijn zakken.

x Sorry, locatie wisseling. Maak jij het topic daar aan?