Just let me

Onderwerp: Just let me ma maa 19, 2012 8:32 pm

Alcina lag verveeld op haar bed. Ze had weer een van haar dromen gehad wat haar keer op keer liet rillen. Ze moest weer terug denken aan de tijd dat ze Lewis leerde kennen. Ze was een jaar of 13. Ze was eigenweis en tegendraads in die tijd. Ze had zo veel dingen gedaan die haar ouders afkeurde. Maar ze kon niet anders. In elk geval dat dacht ze. Alcina dacht dat als ze die dingen niet deed Lewis haar 16 jarige vriendje haar zou verlaten. En dat was ook zo. Niet om de reden dan ze iets niet deed. Maar omdat hij genoeg van haar had. Niet dat Alcina lastig was maar met genoeg was het geld dat ze voor hem verdiend had. Eerst dreigde Lewis haar dat ze met de benen wijd moest. Maar ze bleef volhouden dat ze dat niet wilde. Toen besloot Lewis haar te gebruiken als smokkelaar. Helaas was ze de laatste keer gepakt. Alcina werd in de jeugdgevangenis gestopt en sinds dien was ze volkomen veranderd. Ze begon zich steeds erge te gedragen. Alcina had zich al snel omhoog gewerkt en bijna iedereen was bang voor haar. Het was een verslaving geworden. Maar sinds ze er uit was zette haar ouders haar op 16de leeftijd op straat. Ze had enkel een rugzak met waardevolle spullen. De helft had ze verkocht voor geld. Om eten te kopen en ook wat drugs. Gelukkig zat ze daar niet meer aan want het werd haar veelste duur. Alcina zuchtte en besloot maar uit bed te stappen. Ze waste zich en kleden zich aan. Alcina deed haar haren zo als gewoonlijk in een strake paarden staart. Ze legde haar zwarte haren over haar schouder heen en pakte haar pistool. Ze chekte haar kogels en deed die onder haar riem. Ook pakte ze een mes en die kwam aan de dandere kant terecht.

Daarna verliet ze haar veilige haven. Nou ja eerde boot. Ze begroette een paar bende leden die het schip bewaakte en liep van de boot af. Eigenlijk was ze van plan om haar leven te verbeteren. Maar toen ze er achter kwam dat het toch niet ging lukken besloot ze zich bij een bende te sluiten. Aangezien de kans op overleven groter was. Alcina liep door en hoorde de hakken van haar laarzen op de grond tikken. Ze keek om haar heen. Ook al was ze op haar gebeid er kon altijd iemand zijn die je aan probeerde te vallen. Zelfs te vermoorden. En ze hoefde nog lang niet dood. Dus was het enigste wat ze kon doen terug vechten. Alcina vroeg zich nog vaak af hoe Lewis het er van af bracht. Of hij nog wel leefde. Of dat hij dood was. Misschien zat hij wel vast. Helaas zou dat niet genoeg gestrafd worden. Als ze hem ooit nog tegen kwam dan ging hij neer. Dood nee. dat niet. Veel erge zelfs. Ze zou hem straffen tot dat hij haar smeekte om hem te vermoorden. En dan nog zou ze het niet toe geven. Ze zou hem leed bezorgen. Zo erg dat hij uiteindelijk zelfmoord pleegt. Een glimlach verschreen rond haar lippen terwijl ze hier aan dacht. Ze wou het zo graag maar dan nog was het niet goed.

Toen ze eenmaal op de plek van bestemming was liep ze naar binnen en bestelde wat te drinken. Alcina keek om haar heen terwijl ze tegen de bar aan leunde. Ze moest toe geven dat ze het goed getrofen had. Alleen het was raar om een leider te hebben die jonger was dan haar. Maar ooit zou ze zich omhoog werken. Ooit zou die plek van haar zijn. En dan zou er heel wat veranderen. Alcina nam een slok van haar drinken en bekeek een paar mensen die ruzie maakte. Man ze had er altijd een hekel aan. Vooral als die mensen dronken waren. Maar toch was het altijd ook weer grappig aan een andere kant. Alcina zuchtte sloeg haar drinken achter over en betaalde en verdween weer. Alcina was niet meer dronken geweest sinds 4 jaar geleden. Ze besloot dat het niet slim was om het te doen dus tja. Het was beter als ze nuchter was. Dan kon ze zich beter verdedigen. Alcina plofte op een bankje neer en bekeek de mensen voor haar.

Onderwerp: Re: Just let me wo maa 21, 2012 3:18 am

Voor de zoveelste keer keek Haku op zijn horloge. Zijn wacht zat er bijna op. Al een krappe vier uur zat hij hier op de Synagoge iedereen die in een straal van vijftig meter kwam te bekijken door de op zijn op Minimi-machinegeweer gemonteerde kijker. Hij had ook beneden kunnen wachtlopen, maar door zijn tijd bij de para's had hij geleerd dat je vanuit een hoge positie vaak al in een groot voordeel was. Zeker als je naast een glazen dak lag, onzichtbaar langs beneden, maar binnen enkele seconden kon je de overvallers van hun opslagplaats neerschieten. Daarom was hij zich hierboven gaan leggen. Uit veiligheid en omdat het gewoon strategisch gezien veel beter was. En dan, eindelijk, kwam de aflossing. Hij had ze al lang op voorhand gezien. Ze moesten nog een meter of honderd overbruggen. Even overwoog hij om, bij wijze van waarschuwing, vlak voor hun voeten maar dat liet hij uiteindelijk toch maar. Vlug begon hij aan de klim naar beneden. Ongeveer tegelijkertijd met de aankomst van de aflossing aan de poort bereikte hij de grond. Hij knikte hun toe en vertrok richting boot om zijn uitrusting weg te leggen.

Een halfuurtje later verliet hij de boot weer. Zijn hoofd was zweterig van het lange dragen van bivakmuts en helm. Zijn handschoenen had hij uitzonderlijk ook uitgedaan. Maar het was warm vandaag en veel kwaad zou het wel niet kunnen. Hij droeg enkel nog een zware zwarte broek met in een holster zijn FN Herstal-GP pistool. In zijn evenzware en zwarte legerlaarzen zat een bowiemes en aan zijn riem hingen vier reserve holster. Met vijfenzeventig kogels zou hij wel toekomen...

Hij liep een van de vele cafés binnen en bestelde een biertje, dronk het in een teug leeg en bestelde een volgende. Vervolgens liep hij ermee naar buiten en wandelde een eindje. Dat glas zou hij wel eens terugbrengen. Of niet. Na een kort poosje zag hij een van zijn collega's op een bank zitten. Aangezien verveling heerste liep hij erop af. "T'is veel te warm om nu wacht te lopen..." begon hij. Als bevestiging nam hij nog een grote slok van zijn biertje. "Ik ben Haku, een van de gangsters." vervolgde hij met een lichte grijns. "Gevaarlijk speelgoed!" Een hoofdknikje werd in de richting van haar pistool gelanceerd."Hoe lang zit jij hier al?"

Onderwerp: Re: Just let me wo maa 21, 2012 7:19 pm

Alcina bleef de mensen bekijken. Het was gewoon leuk om te zien hoe sommige iets deed waar van je denkt wat the fuck doe je. Enkel was er iemand die haar aan keek. Maar wanneer die gene een doodse blik terug kreeg keken ze al snel weg en liepen door. Alcina kwam al snel een bekend gezicht tegen. Al kende ze hem niet persoonlijk. Maar toch kende ze hem. Hij had namelijk in de zelfde bende als dat zij zat. "T'is veel te warm om nu wacht te lopen..." Alcina rolde met haar ogen en keek hem aan. "Zeur niet" Zei ze enkel. Waar ze ergens een hekel aan had was het mensen die zeurde. En kom op het hoorde er bij. Hij had er zelf voor gekozen. In elk geval had zij er wel voor gekozen. En ze vond het niet erg om wacht te lopen. Soms was het wel leuk. En dat terwijl je daar gewoon zat. Wachtend op iets wat ging komen. En zo erg kon ze zich niet vervelen want ze had altijd oortjes in. Al mocht het niet. Alcina kon toch goed horen. Dus wat was het probleem.

"Ik ben Haku, een van de gangsters." Het moest niet nog gekker worden. Was die vent gek geworden. Je ging toch niet over de straten schreeuwen wat je was. Al wist bijna iedereen hier dat ze voor hen uit moesten kijken. Maar dan nog. Er kon altijd wel een braverik rond lopen. Met andere woorden de politie. En ze wou niet nog een keer vast komen te ziten. "ik weet wie je bent" Vertelde ze hem terwijl ze hem niet aan keek. "Gevaarlijk speelgoed!" Alcina keek Haku met een op getrokken wenkbrauw aan. "Kijk maar uit ik ben nog gevaarlijker" Gromde ze. Waarom liep hij niet gewoon door. Hoe moeilijk kon dat zijn. "Hoe lang zit jij hier al?" "Lang genoeg om te weten dat er niet veel gaat gebeuren." Ze keek Haku met een vriendelijke blik aan. Terwijl ze van binnen boos was.