I'm going out of my mind

Onderwerp: I'm going out of my mind zo maa 18, 2012 8:03 am

Cos I'm going out of my mind,
And I don't think it's fair.
Just when things seemed to be fine,
You changed then didn't care.
Cos the least you could do,
Is to talk this through
And I'm going out of my mind,
Over you.

"All In!" Riep ze uit boven de stemmen van de menigte. Deze plek haar zo bekend, zo pijnlijk bekend, het vermoorde haar diep vanbinnen. Maar toch moest ze haar mond houden. Melodie Whisper was niet meer, die naam had ze sinds haar zeventiende achter wegen gelaten. Vandaag de dag heette die wonderschone jonge meid Melodie Sorrowsong. Police in hart en nieren. Ze had het criminele leven achter zich gelaten. Had er nooit meer over gesproken. Had al haar deal geld in het voor de laatste keer vervalsen van haar identiteit gestopt en was Melodie Sorrowsong geworden. Een jonge welbeluste rechtvaardige meid die voor de politie wou werken. Met succes en veel verwondering had ze het helemaal doorlopen en was ze geworden waar ze van had gedroomd sinds de massale moorden. Een Politie-agent en dankzij haar verleden een van de beste. Normaal zou ze glimlachen maar nu niet. De plek waar ze was. Waar de brunette zich bevond, het was precies hetzelfde als o zo lang geleden. Toen ze hier nog als een van de beste Specials bij de Silver Shots had gewerkt. Het was dezelfde stad, en o zo dicht bij hun grondgebied. Waarom was ze hierheen geplaatst. Waarom had ze niet tegengestribeld toen ze de naam Londen had horen vallen. Waarom was ze hier nog, en waarom zat ze zichzelf dronken te voeren en te genieten van haar oude truckjes. Haar manipulatieve oogjes en haar vliegensvlugge handjes. Waarom had ze al met haar snelle technieken valsgespeelt? Dit was zij niet meer, zo hoorde ze niet meer te zijn. En toch deed ze het. Puur voor de rush? De kik die dit met zich mee bracht? Of om alles even te vergeten.

"Good job miss." Klonk de stem van de shaker terwijl ze alle stapeltjes naar zich toe geschoven kreeg. Ontschuldig grinnikte ze even terwijl de mannen haar beledigd, sexbelust en woest aankeken. Het deed haar niets, dat was het deel van haar dat flink had liggen rotten in haar bende tijd. Langzaam schoof ze de schijven in haar tasje wat ze hiervoor had meegenomen en bedankte de vriendelijke gure jongens voor het aangename spel. Vervolgde haar weg naar het loket om de plastic schijfjes in te wisselen voor wat waardevolle centjes. Hetgeen wat zo belangrijk was in de wereld van vroeger. Even zuchtte ze. Was ze eigenlijk wel zo veranderd? "Dankje." Klonk haar stem onwillekeurig een betje gepijnigd. Alles in haar had haar gezegt een nieuw leven op te bouwen. En nu ze dat had, leek het allemaal zo vreemd. Misschien moest ze nog wat inkomen. Inkomen met het team hier. Ze was jong, moest nog veel leren. Maar van de onderwereld die zich hier schuil hielt wist ze alles. Hoewel ze onwillekeurig toch liever de andere bendes verraadde dan de Silver Shots. In stilte vroeg ze zich af wie nu de Leader en de Right Hand zouden zijn. Zouden ze ervaren zijn? Of waren het nog maar pups geweest die de macht hadden gegrepen voor iemand het zag. En nog belangrijker, zou die o zo sluwe Special ze nog kennen? Melodie zou nooit gezichten vergeten, zou nooit herrineringen kwijt raken. En als ze het kon, zou ze alles overnieuw doen. Zou ze haar huisje niet hebben verlaten, zou die waar zij ooit van hielt niet hebben vernederd omdat ze dacht dat dat het beste was. Zijn ogen bleven door haar geest spoken. En nooit zou ze hem vergeten. Nimmer meer.. Ze wist nieteens of hij nog leefde, of hij haar nog kon. En als hij dat kon, hoe hij haar zou vinden.. Melodie werd gek. Absoluut gek. En er was maar een remedie, en dat was het dronkenschap.

Moeiteloos vond ze haar weg naar de bar bij het casino waar ze snel achter de toonbank ging zitten. Wat geld neerlegde en zuchtte. "Baco." Klonk haar melodieuze stem zacht terwijl ze de barman onderzoekend aankeek. Nee, hem kon ze niet, vast een nieuw iemand. Misschie was oude Willy gestopt? De man waar ze altijd zo mee had gelachen. Tja ze miste hem eigenlijk wel. Maar ja, wat miste ze niet. Zodra ze de Bacardi Cola voor haar kreeg schoot ze hem in een keer achterover. De herrineringen aan vroeger maakte haar dorstig. En dorstig naar het vergeten al helemaal. Even keek ze de man recht aan met haar donkere, bijna paarse ogen. Haar bruine voorpluk gleed over haar voorhoofd en ze opende haar mond. "Geef me het sterkste wat je hebt." Beval ze hem zacht, de stem van een eens mogelijk leader. Een stem die geen tegenspraak dulde. De man keek haar even verschrikt aan maar pakte toen haar glas weg en draaide zich om naar de muur vol drank. Zachtjes zuchtte Melo terwijl ze haar ogen sloot. Kalm bleef ze zo zitten. Zelfs toen de sterkruikende vloeistof voor haar werd neergezet, enkel knikte ze even met haar hoofd. Pas toen er iemand naast haar kwam zitten opende ze geiriteerd haar ogen. Zonder de jongen of meisje aan te kijken gromde ze bijna licht. "Wat moet je." Klonk haar stem helder terwijl ze recht vooruit bleef kijken. Ja wat moest dit kind hier.. Dat was haar hoofdvraag.

Just call me Melo, I don't earn my birth name anymore..
My tea's gone cold I'm wondering why I..
got out of bed at all
The morning rain clouds up my window..
and I can't see at all
And even if I could it'll all be gray,
but your picture on my wall
It reminds me, that it's not so bad,
it's not so bad..

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind zo maa 18, 2012 9:31 am

R A Y
I can read you're mind, girl

Nauwkeurig bekeek hij het pistool dat hij zojuist uit het rek had gepakt. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Een perfect exemplaar. Hij hield het pistool kort vast alsof hij er net mee wou schieten, en knikte. De perfecte grip. Hij greep nog enkele pistolen van hetzelfde rek en zag dat ze allemaal van dezelfde hoge kwaliteit waren. Hij draaide zich om naar de balie. De man was ergens achterin een kamer verdwenen. Het perfecte moment om weg te gaan. Maar eerst liep hij nog naar de kogels, die op de toonbank lagen. Zonder ernaar te kijken greep hij een hand vol en stopte die in zijn zag. Hij deed nog een keer hetzelfde en draaide zich toen om. Waarna hij met pistolen en kogels richting zijn wagen liep. Met een snelle beweging opende hij zijn deur van zijn auto en gooide zijn spullen erin. Hij was minder jarig, te jong om te rijden, Maar hij had zijn rijbewijs vervalst. En het leek alsof het echt was. Hij sprong in de wagen en begon te rijden. Zoals normale mensen ook reden. Zonder ook maar een politie op zijn hielen te krijgen reed hij een donker steegje in. Daar stonden enkele stevig gebouwde mannen op hem te wachten. Hij greep een pistool vast, en greep wat kogels en deed die erin. Waarna hij het pistool in zijn broekzak deed. Hij had deze pistool meteen herkend, het was zeldzaam en prachtig gemaakt. Precies hét pistool dat hij moest bezitten. Hij stapte uit de auto en overhandigde de mannen de pistolen. Ze bekeken de buit en gaven hem een boel geld. Hij telde het na en knikte, Waarna hij de mannen nakeek. Hij draaide zich weer om, en liep zijn auto zo voorbij. Hij ging naar het Casino. Hij hield van gokken, hij was er licht verslaafd aan geraakt. Maar wat maakte het uit? Hij kon zo weer nieuw geld krijgen. Heel makkelijk zelfs. Hij liep het Casino binnen en keek even rond. Aan de balie zag hij een meisje zitten, die hem wel beviel. Een coole grijns verscheen op zijn gezicht. Hij liep naar het meisje toe en ging naast haar zitten. "Wat moet je." Sprak ze uit. Hij keek haar aan, pittige dame. "Als ik die vraag toch eens zou beantwoorden schat." Sprak hij lachend uit, terwijl hij haar met een verzekerde blik aankeek. "Jij bent alles wat ik moet." Sprak hij uit, waarna hij geld tevoorschijn haalde en het naar de barman toeschoof. "Ik betaal je drankje wel." Sprak hij uit, zijn kastanje bruine ogen keken naar het gezicht van het meisje. Hij was dan wel jonger dan haar, maar een kans maakte hij wel. Voor de zekerheid, zodat ze het niet zag, duwde hij het prachtige pistool iets dieper zijn zakken in. Zodat hij niet té boef-achtig over zou komen.

ik ben Zo slecht in flirten xD

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind zo maa 18, 2012 10:19 am

"Als ik die vraag toch eens zou beantwoorden schat." Sprak hij lachend uit, terwijl hij haar met een verzekerde blik aankeek. "Jij bent alles wat ik moet." Sprak hij uit, waarna hij geld tevoorschijn haalde en het naar de barman toeschoof. "Ik betaal je drankje wel." Even trok ze haar wenkbrouw op en bekeek het drankje. Snel met haar oude verslavingkennis kwam Melodie er achter dat het om een oude Jenever ging. Dat spul moest meer als 20 euro zijn.. Meteen toen ze dat had vastgesteld draaide ze nieuwsgierig haar hoofd om nAr de jonge man. Kastanje bruine ogen hielden haar purpere in zijn macht en even zat ze in hem wat ze ooit in Blake had gezien voor hij zo veranderde. Nonchalant draaide ze haar hoofd om terwijl een lichte blos rond haar wangen steeg. In haar ooghoek zag ze hoe hij een wapen dieper in zijn zak stopte waardoor haar ogen even betrokken. Natuurlijk, eerste dag hier en ze liep al tegen een bendelid aan. Of zou hij niet van een van de gevreesde maffia's zijn die Londen in hun macht hielt. Haar dienstwapen wat veilig verstopt was onder haar korte rok aan haar bovenbeen begon in haar zij te prikken terwijl ze haar ogen over zijn gestalte liet glijden. Zelfverzekerd was meneer absoluut. Iets te zelfverzekerd om als bendelid hier te zijn. Dan moest hij niet van een bende zijn? Drugdealer? Nee, die zou hier niet zo snel komen. Huurmoordenaar leek hij te jong voor. Smokkelaar eigenlijk ook, maar dat leek het meest overtuigende. Een licht grijnsje sierde haar lippen terwijl ze jaar handen op haar benen legde en zich licht naar hem toe draaide. Ja af en toe was ze haar streekjes van vroeger nog niet verleerd. "En hoe zou jij mij dan willen verkrijgen." Vroeg ze met een glimlachje. De drankjes die ze bij het gokken had gedronken schoten misschien al iets te veel naar haar hoofd en rationeel denken ging ook niet echt top. Het was een leuke knul, jong maar wel volwassen in dat opzicht. Zachtjes begon ze te glimlachen. He waarom warende meest slechte toch altijd de meest gruwelijk aantrekkelijke?

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind zo maa 18, 2012 11:20 pm

R A Y
I can read you're mind, girl

Het leek alsof de vrouw naast hem hem bedenkelijk aankeek. Alsof ze probeerde uit te vinden wat hij was. De meesten dachten dat hij een bende lid was, van de Silver Shots ofzo. Maar dat was hij niet. Hij was op zichzelf, en dat vond hij prima. Hij dé smokkelaar van Londen. Híj was de aller eerste smokkelaar hier. Dus had hij vrijwel de meeste ervaring. "En hoe zou jij mij dan willen verkrijgen." Sprak ze uit. Hij trok een bedenkelijke frons. Alsof het moeilijk was om na te denken wat hij voor haar doen zou. "Nou.." Begon hij. "Ten eerste zou ik uitzoeken wat je nummer is, dan zou ik je huis makkelijk kunnen vinden. Ik zou je iedere dag sms'en of bellen. Ik zal er zijn wanneer je in de problemen raakt. Dure cadeau's, daar zul je mee overladen worden." Sprak hij uit, zijn kastanje bruine ogen bleven in de prachtige ogen van het meisje hangen. "Ik zal snakken naar je prachtige ogen." Sprak hij uit. Terwijl hij kort het Casino inkeek. Velen waren bezig met het gokken, velen verloren dan ook veel geld. Hij grijnsde kort, best wel dom. Ze speelden het allemaal erg dom. "En als het moest, dan zou ik knokken om van jou de mijne te maken." Sprak hij op een flirtende manier uit. Waarna hij zich weer naar haar toe draaide. Wat was ze eigenlijk? Ze leek volgens hem op een bende lid, zoals de Silver Shots. Maar was ze dat wel? Of was ze netzoals hem nergens lid van? "Zeg schoonheid, zal ik je toekomst voorspellen?" Sprak hij uit, terwijl hij haar hand rustig vastgreep en een pen uit zijn zak haalde. Zonder ook maar even na te denken begon hij enkele nummers op haar hand te schrijven; Zijn telefoon nummer. "Dát mijn liefste, is jouw toekomst." Sprak hij uit, waarna hij haar hand los liet en wachtte op haar reactie.

Lol, Hij weet niet eens dat hij aan 't flirten is met een Politie xD

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind ma maa 19, 2012 1:03 am

Hij trok een bedenkelijke frons. Alsof het moeilijk was om na te denken wat hij voor haar doen zou. "Nou.." Begon hij. "Ten eerste zou ik uitzoeken wat je nummer is, dan zou ik je huis makkelijk kunnen vinden. Ik zou je iedere dag sms'en of bellen. Ik zal er zijn wanneer je in de problemen raakt. Dure cadeau's, daar zul je mee overladen worden." Sprak hij uit, zijn kastanje bruine ogen bleven in de prachtige ogen van haar
hangen. "Ik zal snakken naar je prachtige ogen." Sprak hij uit. Terwijl hij kort het Casino in keek. "En als het moest, dan zou ik knokken om van jou de mijne te maken." Sprak hij op een flirtende manier uit. Waarna hij zich weer naar haar toe draaide. "Zeg schoonheid, zal ik je toekomst voorspellen?" Sprak hij uit, terwijl hij haar hand rustig vastgreep en een pen uit zijn zak haalde. Zonder ook maar even na te denken begon hij enkele nummers op haar hand te schrijven; Zijn telefoon nummer. "Dát mijn liefste, is jouw toekomst." Sprak hij uit, waarna hij haar hand los liet.

Melo staarde even naar haar hand en vervolgens naar de jongen. Wat was hij wel helemaal van plan? Melodie had voor zichzelf al duidelijk gemaakt dat hij gevaarlijk was en in Prison Thuishoorde. Waarom stond ze niet op en greep naar haar penning? Dat zou hem de schrik van zijn leven geven. Inplaats daarvan streek ze even met een vinger over de getallen die samen zijn nummer vormde. Ze glimlachte zachtjes en keek weer op. Haar chocolade bruine lokken vielen charmant langs haar fragiele gezichtje. Wat wou deze jongen precies? Wou hij wat zij zo lang geleden weggesloten had? Wou hij nou echt proberen haar bevroren hart te verkrijgen. Langzaam sloot Melo haar hand en vouwde haar armen met een zuchtje over elkaar. "Waarom zou je dat willen doen? Waarom mij?" Haar stem klonk zacht en zelfverzekerd. Terwijl ze hem recht aankeek voelde ze een vage soort angst in haar lichaam. Ja ze wist hoe makkelijk mensen zoals deze jongen er achter konden komen hoe ze echt had geheten. Waar ze woonde en waar ze voorheen lid van was. En deed ze iets fout, maakte ze de fout, hem er achter te laten komen en hem te laten zitten in welke manier dan ook, was ze officieel dood. Zou elk detail over haar voor een mooi prijsje doorverkocht worden aan de Silver Shots en dan was haar hele familie in gevaar. Dan zou iedereen in gevaar zijn. Zelfs hij waar ze nooit meer over wou denken. Ze zouden alles uitmoorden als wraak. Er leek niets anders op te zitten.. Niets anders. Even sloot Melodie haar ogen en opende ze weer na diep ingeademd te hebben. Waarom, waarom was ze hier naar overgeplaatst. Met een lichte zucht stak ze haar hand uit. Keek nog even onzeker maar glimlachte daarna. "Melodie Gray. Noem me maar Melo." Gray een van haar schuilnamen in haar leven als Silver Shot Special. Zodat ze een normaal leven kon leiden aangezien Melo nogal vaak problemen had met de politie. Zacht glimlachte ze. Nee die naam zou hij nooit kunnen herleiden op Melodie Sorrowsong the new Police in town. Ze was veilig voor nu.

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind ma maa 19, 2012 2:08 am

R A Y
I can read you're mind, girl

Het meisje voor hem keek naar de cijfers, zijn telefoon cijfers. Vriendelijk keek hij naar de dame, waarvan hij haar naam nog steeds niet wist. "Waarom zou je dat willen doen? Waarom mij?" Sprak ze uit. "Omdat je het waard bent." Zei hij, terwijl hij kort naar haar hand keek. Hij wist zijn nummer nu wel uit het hoofd. "Melodie Gray. Noem me maar Melo." Stelde de vrouw zich voor. Hij knikte en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij stak zijn hand vooruit en greep de hare vast. "Raven Blue, aangenaam." Zijn ogen fonkelden kort in het licht van de lampen de boven hen hingen. "Melodie, wat een prachtige naam." Sprak hij uit, terwijl hij haar hand weer losliet en kort naar het raam keek. Hij zag hoe de man, waarvan hij de lading pistolen gepikt had, langs het Casino doorliep. Meteen draaide hij zich weer om, terwijl hij kort wachtte tot de man - waarschijnlijk - weg was. Waarna hij zijn hoofd weer op Melodie richtte. Zonder ook nog maar een blik op het raam te richten keek hij Melodie aan. Als de man hem zag, dan zou hij pech hebben. Maar het zal zoals gewoonlijk niet zo zijn. Tenslotte kon hij erg hard rennen, en vluchten. Hij kon zelfs wegrennen met een heleboel spullen bij zich. "Moet je nog een drankje?" Sprak hij uit, waarna hij naar haar glas knikte.

Kort kort kort D:

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind ma maa 19, 2012 4:02 am

Hij knikte en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij stak zijn hand vooruit en greep de hare vast. "Raven Blue, aangenaam." Zijn ogen fonkelden kort in het licht van de lampen de boven hen hingen. "Melodie, wat een prachtige naam." Sprak hij uit, terwijl hij haar hand weer losliet en kort naar het raam keek. Melodie volgde ongezien zijn ogen en zag hoe een man zoekend langs het raam liep. Even fronsde ze haar ogen. Ze kende de wapenhandelaar van vroeger. Geen slimme man en een vreselijke gokker. Ze kreeg nog geld van hem.. Meteen draaide hij zich weer om, terwijl hij kort wachtte tot de man weg was. Waarna hij zijn hoofd weer op Melodie richtte. "Moet je nog een drankje?" Sprak hij uit, waarna hij naar haar glas knikte.

Melo keek hem recht aan, hij zou geen idee hebben dat ze de man ook had gezien. En hij wist al helemaal niet dat ze hem wel degelijk herkende. "Vertel eens Raven, jij bent niet zo als de meeste hier. Jij bent niet.. Normaal." Een vals glimlachje ontstond rond haar lippen terwijl ze de restand van haar drankje achterover gooide. Met haar purpere ogen staarde ze hem recht aan. Recht door zijn ziel in de diepste gedachten van Raven Blue. Al was dat zeer waarschijnlijk een valse naam. Als ze zeker was van wat hij was had hij haar niet vertrouwd en had hij een valse naam gegeven. "Nou ben ik ook niet wie ik zeg dat ik ben hoor." Ze begon zachtjes te glimlachen. Haar ogen waren licht geïntereseerd. Dit was absoluut een man die ze in de gaten zou moeten houden. En het was maar goed dat hij niets van haar wist. Zij had zijn nummer, makkelijk te achterhalen. Hij had niets over haar. Zachtjes begon ze te lachen terwijl haar ogen recht in de zijne bleven hangen. Het leek net een kat en muis spel. Al wist Raven of hoe hij dan ook heette nog niets van dit spel. En dat was nog de perfectie van dit spel.

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind di maa 20, 2012 12:15 am

Een van zijn mondhoeken gingen rustig en vriendelijk omhoog. Hij had zijn vriendelijke trekjes, en die gebruikte hij dan wel vaker om een meisje zomaar te versieren. Hij moest daarmee wel oppassen dat hij niet het verkeerde meisje versierde, want dan zat hij diep in de problemen. Daarom zei hij nooit zijn eigen naam. Raven blue, ja zo stond hij bekend bij de meeste mensen hier in Londen. Niet Ray Queros, nee Raven Blue. Hij bestelde een martini voor hem, en Melodie naast hem. De barman maakte de drankjes klaar een schoof ze vervolgens naar hen toe. Hij tilde zijn glas op en nam een flinke slok ervan. Alcohol nam alles weg, alle pijn die in je zat. Hij zette zijn glas weer terug op de tafel, waarna zijn blik weer op het meisje werd gericht. "Vertel eens Raven, jij bent niet zo als de meeste hier. Jij bent niet.. Normaal." Sprak ze uit. Hij grijnsde geheimzinnig en knikte. "Ik heb mijn apartheden." Sprak hij licht lachend uit. Waarna hij kort nog een slok nam van zijn martini. "En jij Melo, Jij ziet er ook niet zo uit als de rest." Sprak hij uit, waarna zijn glimlach verdween en hij nog een slok nam. "Je bent veel prachtiger." Zijn kastanje bruine ogen gleden over de mensen in het Casino. Enkele mannen werden al snel kwaad omdat ze veel geld waren kwijt geraakt. Hij moest licht lachen door de gebaren van de stevige mannen naar de man die het spel leidde. Ruzie, dat was hier wel vaker te vinden in het Casino. Maar die ruzies waren snel over, want de beveiliging hier was erg groot en sterk. Hij keek terug naar het meisje. Plots klonk er een soort 'ping' vanuit zijn broekzak; Een sms'je. Hij slaakte een zucht en besloot het te negeren, nu in het openbaar ernaar kijken zou erg onverantwoordelijk zijn. Hij zou straks wel kijken, als hij weg ging.

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind di maa 20, 2012 1:00 am

Hij grijnsde geheimzinnig en knikte. "Ik heb mijn apartheden." Sprak hij licht lachend uit. Waarna hij kort nog een slok nam van zijn martini. "En jij Melo, Jij ziet er ook niet zo uit als de rest." Sprak hij uit, waarna zijn glimlach verdween en hij nog een slok nam. "Je bent veel prachtiger." Zijn kastanje bruine ogen gleden over de mensen in het Casino. Enkele mannen werden al snel kwaad omdat ze veel geld waren kwijt geraakt. Hij moest licht lachen door de gebaren van de stevige mannen naar de man die het spel leidde. Ruzie, dat was hier wel vaker te vinden in het Casino. Maar die ruzies waren snel over, want de beveiliging hier was erg groot en sterk. Hij keek terug naar het meisje. Plots klonk er een soort 'ping' vanuit zijn broekzak; Een sms'je. Hij slaakte een zucht. Melo's ogen betrokken bedenkelijk terwijl haar hand uitging naar haar zakelijke telefoon. Het oude bouwvakkers prul dat zelfs een lawine zou overleven. Enkel mensen die haar nodig hadden, haar collega's en haar familie hadden dat nummer. Voor de rest van de wereld was het compleet geheim. Hij stond op stil en enkel als het nosig was zou ze opnemen. In haar andere zak zat haar Iphone. Eigenlijk bevatte die niet echt veel nummers. Maar om de schein op te houden had ze dat ding maar gekocht. Toch liet ze haar hand zakken. Ze had even gedacht dat de zakelijke mobiel trilde maar dat was niet zo geweest. Ze glimlachte even maar keek hem daarna serieus aan. "Mooier misschien, zou je niet denken ook gevaarlijker." Zachtjes begon ze lievelijk te lachen terwijl ze de stumper recht aankeek. Hij zou eens moeten weten. Misschien.. Ze zou haar werk goed doen. Grondig zijn, hun vijanden opsporen voor zij hen opspoorde. "Vertel eens, je wou me cadeau's geven? Dure.. Dat lijkt me dat zo'n jonge knul als jij niet snel zo veel bij elkaar heeft. Of wel soms?" Zachtjes lachte ze terwijl haar ogen hem onderzoekend aankeken. Met een zelfverzekerd glimlachje keek ze hem recht aan. Als hij echt iets slechts had wat hij bijna zeker had zou hij nu weggaan. En daar had Melo eigenlijk geen behoefte aan. Zachtjes leunde ze even voorover en pakte zijn hand vast terwijl ze hem recht aan bleef kijken. "Is er iets dat je me wil vertellen." Grinnikte ze zacht met nieuwsgierige ogen terwijl ze maar wat bewust was van zijn hand in haar tengere maar toch o zo gevaarlijke handen.

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind wo maa 28, 2012 4:52 am

"Mooier misschien, zou je niet denken ook gevaarlijker." Hij haalde zijn schouders op toen ze dit zei. "Ja, misschien ben je wel gevaarlijk. Maar ik houdt van gevaarlijk. Londen is gevaarlijk, en daar houdt ik ook van." Sprak hij uit. Terwijl hij met zijn kastanje bruine ogen recht in die van haar keken. Nog steeds wist hij niet wat voor werk ze deed. Maar hij had al een idee dat ze voor een maffia werkte. En dat idee werd steeds groter. Hij wist het bijna zeker zelfs. "Vertel eens, je wou me cadeau's geven? Dure.. Dat lijkt me dat zo'n jonge knul als jij niet snel zo veel bij elkaar heeft. Of wel soms?" Vroeg ze. Ja, ze wou duidelijk meer over hem weten. Precies iets voor een maffia die op onderzoek uit moest. Hij grijnsde kort en keek even naar de grond. "Ja, ik verdien veel. Meer dan genoeg." Sprak hij uit. "En het zou toch niet meer leuk zijn voor jou als je wist hóe ik mijn geld verdien, schat?" Hij veegde met zijn hand over haar wang heen. "Het zal jouw prachtige gezicht in gevaar brengen." Zijn ogen keken haar recht aan. En het zou hem in gevaar kunnen brengen. Als zij nou voor een van de maffia werkte, en ze echt veel informatie nu over hem had. Dan zou hij in de problemen komen, en dan zou hij bij de volgende handeling misschien wel om het leven komen. "Laten we het geheim houden." Hij grinnikte kort en trok zijn hand van haar wang af.

-

Onderwerp: Re: I'm going out of my mind wo maa 28, 2012 5:11 am

Hij grijnsde kort en keek even naar de grond. "Ja, ik verdien veel. Meer dan genoeg." Sprak hij uit. "En het zou toch niet meer leuk zijn voor jou als je wist hóe ik mijn geld verdien, schat?" Hij veegde met zijn hand over haar wang heen. "Het zal jouw prachtige gezicht in gevaar brengen." Zijn ogen keken haar recht aan. "Laten we het geheim houden." Hij grinnikte kort en trok zijn hand van haar wang af. Zachtjes glimlachte ze terwijl ze hem even onderzoekend aankeek. "Geheimen, geheimen, overal zijn geheimen. Wil je ze echt niet met me delen." Ze zuchte zachtjes terwijl ze hem recht aankeek. Haar ogen onderzoekend terwijl ze zachtjes lachte. Misschien kwam het door de drank die ze al op had of door het feit dat hij haar toch wellicht intereseerde. Het was allemaal een beedje licht in haar hoofd. Zachtjes grinnikte ze terwijl ze hem aankeek. "Waarschijnlijk ben ik een ander soort gevaarlijk dan jij denkt dat ik ben." Ze glimlachte waterig terwijl ze licht lachte naar hem.

Just call me Melo, I don't earn my birth name anymore..
My tea's gone cold I'm wondering why I..
got out of bed at all
The morning rain clouds up my window..
and I can't see at all
And even if I could it'll all be gray,
but your picture on my wall
It reminds me, that it's not so bad,
it's not so bad..