Well Well, Look what the cat dragged in

Onderwerp: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 2:35 am

Twee blauwe ogen boorden zich door de donkere ochtendsfeer. De zon was nog niet op, maar hij zelf wel. Hij was altijd op voor de zon, dat gaf een overheersend gevoel. Het gevoel dat hij sterker was dan de opkomende zon, maar hij was veel sterker dan dat. Maar al zijn kracht was geput uit pure haat, haat voor hen die hem onderdrukte zonder respect. Niet dat er nog veel van dat soort mensen rondliepen, de meeste hadden het niet gehaald tot het opgaan van de zon. Hij was geen ochtendmens, noch was hij een dagmens. Hij was een echt nachtwezen. De nacht was zijn element, zwart zijn kleur net zoals zijn hart van steen. Stille voetstappen klonken nog door de lege steegjes van London zelf. Het werd voor hem tijd om terug te keren naar waar hij hoorde. Nou, voor zover je het hoorde kunnen noemen, hij hoorde nergens thuis. Maar de plek waar hij naar toe ging was de enige plek waar hij echt welkom was. Met zijn zwartleren motorjas strak om zijn lijf geritst versnelde hij zijn passen iets tot een licht jog tempo. Dit was een tempo dat hij voor vele uren zou kunnen volhouden. Net buiten de stad hield hij even stil en keek om zich heen, checkend of hij niet gevolgd werd. Dat was niet zo en hij kon zijn gewoonlijke weg nemen terug naar HQ.

Al snel kwam de poort in zicht en de jongeman grijnsde in zichzelf. De poort zelf had al een angstaanjagend beeld, iets wat vreemdelingen vaak wel deed afschrikken. Maar hij ging niet verder. Nee, hij bleef staan omdat er iets niet in de haak was. Langzaam draaide de jongeman zich om. Zijn uiterlijk was vreemd knap, mysterieus en gevaarlijk tegelijk. Zijn blonde haar was niet al te lang, en zijn blauwe ogen lagen verborgen achter een zonnebril. Zijn gehele houding was in een seconde veranderd. Van een ontspannen en rustige houding naar een aanvallende en gespannen houding. Hij stond daar, zijn ogen glijdend over de horizon, wachtend. Wachtend op wie er nu zou komen opdagen. Langzaam gleed zijn rechterhand naar zijn heup en gooide het flapje van zijn holster los en liet zijn hand op het heft van zijn vuurwapen liggen. ''Kom maar op dan.'' Siste hij in zichzelf en liet nog altijd zijn ogen heen en weer schieten over de horizon.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

-Arish

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 2:43 am

Arish was weer eens aan het rondzwerven, natuurlijk was het geen goed plan om dat te doen zo dicht in de buurt van het hoofdkwartier van de Mosmordre, maar hij had zo zijn redenen. Hij was vanplan binnenkort een handeltje op ze zetten, maar dat was nog ver weg, hij moest eerst iets hebben om in te handelen, maar toch wou hij de weg kunnen vinden in alle gebieden. Al was hij hie rnu nog compleet niet welkom... Ach, als hij zou sterven, dan zou hij tenminste een spannende dood hebben. Sterven in een gevecht... Dat was altijd nog beter dan sterven van ouderdom of van een ziekte.

Hij zette nog een paar stappen in de richting van de poort en werd al snel gespot door een blonde jongen die daar om zich heen stond te kijken als een opgefokte waakhond. Ah, hij was al gezien, dus als hij nu weg zou lopen zou hij waarschijnlijk in zijn ruggeschoten worden... Dan maar een risico nemen. "Ik kom in vrede." hij zei het terwijl hij beide armen in de lucht hielt en met zijn handen een ET teken maakte.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 2:55 am

Met zijn duim streelde hij over het zachte leer dat op het vest van zijn handwapen was gemaakt. Hij had een duurdere en handgemaakte versie natuurlijk. Iets goedkopers gold voor hem niet meer. Zijn blauwe ogen hadden zijn doelwit al gelokaliseerd, een makkelijk doelwit want het leek recht op hem af te lopen. Misschien een wijs iemand? Of juist iemand zonder hersenen, welk van de twee was nooit echt duidelijk. Het lag er altijd aan wat je kwam doen, maar hij was zelf altijd wantrouwender dan de rest. Hij vertrouwde bijna niemand meer in zijn leven, dat was vergald door zijn eigen familie en zijn verleden dat er mee te maken had. Hoewel dat allemaal echter verleden tijd was, bleef het hem altijd bij. Hij kon zich de eerste keer nog wel herinneren dat hij Tom ontmoette. Als hij nu terugdacht was hij blij dat hij niks had gedaan, anders was het fout afgelopen met hem. Nu, achter zijn zonnebril, richtte hij zijn kille ogen op de jongeman die zijn kant op kwam lopen. "Ik kom in vrede." Zei de onbekende en nu trok hij zelf een wenkbrauw op terwijl de jongeman voor hem zijn armen in de lucht hief. Langzaam vestigde zijn hand een krachtige greep om het gevest van zijn wapen en tilde zijn arm op. Terwijl hij hem strekte richtte hij zijn wapen op de plek waar het hart van de jongeman zou moeten zitten. ''Je weet toch ook wel dat iedereen dat zegt hier?'' Antwoordde hij koeltjes terwijl zijn wijsvinger over de kromming van de trekker gleed. ''Je maakt jezelf wel een makkelijk doelwit voor mij.'' Sprak hij op een zachte maar kille toon. ''Wat is de reden van je vertoning hier?'' Vroeg hij scherp en bleef de jongeman achter zijn zonnebril aankijken.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 3:11 am

De jongen trok zijn wapen, maar Arish hield zijn handen gewoon nog in de lucht en glimlachte zijn vriendelijke glimlach. Het wapen was gericht precies waar zijn hart zat ''Je weet toch ook wel dat iedereen dat zegt hier?" Arish hielt zijn hoord lichtjes schuin "Nee." sprak hij eerlijk "Dat wist ik niet." hij liet zijn handen langzaam zakken, maar liet nogsteeds zien dat hij geen wapen in zijn handen had "Maar ik meen het echt." natuurlijk geloofde de jongen hem niet, die zag hem nogsteeds als een vijand, wat best wel irritant was aangezien Arish wel de waarheid vertelde "Je maakt jezelf wel een makkelijk doelwit voor mij." sprak de jongen, hij had een kille toon in zijn stem en vroeg daarna een scherpe vraag "Wat is de reden van je vertoning hier?" wat zijn reden was om hier te zijn... Dat was een goede vraag... Waarom was hij hier ookalweer? Hij leek zelf even diep na te moeten denken, maar uiteindelijk greens hij wat onschuldig "Ik kwam gewoon even een kijkje nemen." hij keek de jongen even recht aan en het leek alsof hij recht door de zonnebril heen kon kijken, jammergenoeg niet, hij was wel benieuwd welke kleur ogen er hoorde bij die knappe kop "En jij? Wat doe jij hier? Jullie 'huis' beschermen?"

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 3:35 am

Hij wachtte ongeduldig op een antwoord terwijl zijn wijsvinger de halve cirkel van de trekker bleef volgen. Hij moest oppassen met zijn ongeduld, het kon afleiden. Maar ook kon het fouten creëren, fatale fouten als het echt fout zou gaan. "Nee." Was het eerste antwoord. "Dat wist ik niet." Het klonk eerlijk, maar hij was niet zo gauw om de tuin geleid door anderen. "Maar ik meen het echt." Hij gaf geen antwoord en bekeek de jongen eerst zorgvuldig. ''Misschien moet je dan eens iets gaan leren voor je zomaar ergens binnenstapt, jochie.'' Het laatste was deels neerbuigend, hij wist zeker dat hij jonger was dan dat hij zelf was. De onschuldige grijns op het gezicht van de jongen deed hem echter niet goed. Het maakte hem wantrouwender, de meeste die zo durfde te grijnzen waren gevaarlijk voor hun omgeving. "Ik kwam gewoon even een kijkje nemen." Nu fronste hij vol en vernauwde zijn ogen. ''Je kwam hier 'gewoon' even een kijkje nemen?'' Nu snoof hij minachtend. In zijn stem kon je gemakkelijk horen dat hij het niet vertrouwde. ''Niemand komt hier 'gewoon' even kijken.'' Toch had de jongen lef, dat kon hij niet ontkennen. Niet veel zouden ongewapend voor hem komen staan, voor welke gangster dan ook. "En jij? Wat doe jij hier? Jullie 'huis' beschermen?" Dit keer keek hij alleen even naar de jongen, het antwoord dat hij wilde geven zou nogal raar gaan klinken. Maar het was wel de harde waarheid. ''Ik heb geen thuis om te beschermen.'' Zijn stem klonk bitter. Nee een thuis had hij niet meer, hoewel hij zich in Morsmordre had aangepast was het zijn thuis niet. Maar een buitenstaander was hij zeker niet, maar hij wilde nog wat weten over dit joch. ''Goed nog een keer dus, wat kom je hier doen?'' Toen schoot er iets binnen, hoelang zou hij moeten nadenken over zijn naam? ''En je naam.'' Het was een korte opmerking. Het was niet eens meer een vraag.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 3:51 am

Het feit dat de jongen scherp en neerbuigend was, leek Arish helemaal niets te doen, eigenlijk begon hij nu van binnen best chaggereinig te worden, maar dat kwam nei tnaar buiten dankzij de medicatie die hij die ochtend in had genomen. ''Je kwam hier 'gewoon' even een kijkje nemen?" de jongen snoof minachtend ''Niemand komt hier 'gewoon' even kijken.'' Arish keek hem wat fronsend aan "Toch wel." ging hij er met een bijna brutale glimlach tegen in, het was niet leuk om een 'niemand' genoemd te worden, maar Arish besloot er maar gewoon niet meer tegen in te gaan en ging dus verder op een ander onderwerp "En jij? Wat doe jij hier? Jullie 'huis' beschermen?" het antwoord wat de jongen hem gaf verbaasde hem lichtjes "Ik heb geen thuis om te beschermen." dat klonk herkenbaar... Dat was dan ook één van de redenen dat Arish niet wist wat hij er over kon zeggen.

"Goed nog een keer dus, wat kom je hier doen?" Arish liet even een zucht klinken, die vraag weer... "Ik kwam hier gewoon even een kijkje nemen." hielt hij stug vol "Binnenkort begin ik een handel, dan is het handig om de weg te kennen, dus ik kwam hier kijken." lichtte hij toe, in de hoop dat de jongen nu eindelijk zou ophouden te zeuren "En je naam." Arish glimlachte een schuine glimlach "Noem me maar Stray." stelde hij zich voor met zijn 'codenaam', eigenlijk een scheldnaam die maffia leden voor hem bedacht hadden, maar hij vond het wel vet klinken. "En jij?"

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 4:32 am

Zijn woorden deden de onbekende niks te doen, daar baalde hij wel iets van maar liet dat absoluut niets van merken. Dat zou een zwakte kunnen zijn, en als hij een vijand was was het foute boel. Hoewel hij zich wel weer uit die problemen kon krijgen was het niet geheel de bedoeling. Bovendien zou hij er niet zonder kleerscheuren uitkomen, en dat was een hinder voor Morsmordre. Bovendien wist hij niet wat Tom met hem zou doen als hij ineens niet nuttig was voor de maffia. "Toch wel." Was het brutale antwoord en hij moest meteen de neiging onderdrukken om zijn wijsvinger aan te spannen. Hij hield er niet van als mensen brutaal tegen hem begonnen te doen, maar hij moest zich nu echt inhouden. Het antwoord op zijn vraag bleef in stilte. Er kwam geen reactie op, misschien was het begrijpelijk. Vroeger was zijn huis nog in Rusland geweest, bij zijn familie. De familie die allang niet meer leefde. zijn moeder vermoord door zijn vader en zijn pa door hem. Het was net een heel leuk cirkeltje dat rond ging, alleen was het bij hem geëindigd. Niemand zou achter hem aankomen, ze wisten niet eens waar hij zat. "Ik kwam hier gewoon even een kijkje nemen." Hetzelfde antwoord irriteerde hem. "Binnenkort begin ik een handel, dan is het handig om de weg te kennen, dus ik kwam hier kijken." Nu was het aan hem de beurt zijn hoofd iets schuin te houden. ''Handel waarin als ik het mag vragen?'' Hij wilde het best wel weten, want een goede handel in de buurt was wel handig. Hoewel hij de onbekende nog steeds niet vertrouwde, liet hij zijn wapen wel weer terugglijden in zijn holster. "Noem me maar Stray." Zijn ogen versmalde even maar hij zweeg even, hier ging wat achteraan komen. "En jij?" Daar was het, precies zoals hij had verwacht. ''Nou Stray, noem mij maar Stalker.'' Er zat echter wel een sarcastische ondertoon in zijn woorden. Stalker was niet zijn naam, maar wel een afkorting van zijn bijnaam. Hij stond bekend als Stalker of The Night, maar alleen de mensen binnen Morsmordre kenden hem bij zijn naam. Alleen zij kenden hem bij de naam Hunter, hoewel hij die naam ook wel had kunnen zeggen. Het leek op een codenaam, maar voor hem was het te riskant.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 4:44 am

Voor Arish was deze situatie niets bijzonders, dus was hij niet gespannen en sprak soms zelfs gewoon hoe hij met een vriend zou praten. "Handel waarin als ik het mag vragen?" Oh? Daar leek de jongen wel intresse in te hebben en hij stopte zelfs zijn wapen terug in zijn holster "Voornamelijk wapens." antwoordde Arish, met een lichte glimlach "Ik ben er ook om boodschappen door te geven aan bondgenoten of vijanden en ik kan ook dingen stelen, als dit nodig is." zijn glimlach werd iets uitdagender "Ik ben niet duur, het meeste van mijn werk doe ik puur voor de kick." dat was Arish, altijd opzoek naar het uiterste, altijd oog in oog willen staan met het gevaar. Hij had niets te verliezen, dus waarom voorzichtig doen?

"En je naam?" "Noem me maar Stray. En jij?" hij keek de jongen wat nieuwsgierig aan ''Nou Stray, noem mij maar Stalker.'' hij had kunnen weten dat de jongen ook zijn codenaam zou geven, maar dat maakte hem helemaal niets uit "Oké, Stalker, aangenaam." hij zei het gewoon op een vriendelijke manier, alsof de hele gespannen sweer er gewoon niet was.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 5:31 am

Zijn nieuwsgierigheid dimde zijn alertheid niet in, dat was iets wat hij zo onderhand wel had geleerd. Verloor je je alertheid dan was je net zo hard de klos als wanneer je persoonlijk ruzie ging zoeken met grote bazen. "Voornamelijk wapens." Nu had de jongen zijn aandacht getrokken. Maar de glimlach van de jongen maakte hem wel iets terughoudender. "Ik ben er ook om boodschappen door te geven aan bondgenoten of vijanden en ik kan ook dingen stelen, als dit nodig is." Nu fronste Hunter even maar bleef stil. Hij wilde de rest ook nog even aanhoren voor hij wat zou gaan zeggen. "Ik ben niet duur, het meeste van mijn werk doe ik puur voor de kick." Hunter schudde even zijn hoofd. ''Laat me raden, je hebt niks te verliezen. Het is dat of je bent gewoon achterlijk. In jouw geval allebei mogelijk.'' Antwoordde hij rustig en leunde met zijn rug tegen de poort aan.

Hij merkte de nieuwsgierige blik wel op toen deze 'Stray' om zijn naam had gevraagd. Hij wilde het vast wel weten en had waarschijnlijk gerekend op zijn bijnaam. Hij had waarschijnlijk ook wel zijn echte naam kunnen noemen zonder dat Stray doorhad dat het zijn echte naam was. "Oké, Stalker, aangenaam." Langzaam hief Hunter zijn hand op en trok zijn zonnebril voor zijn ogen weg. ''Of dat van twee kanten komt betwijfel ik nog.'' Antwoordde hij terwijl hij langzaam de rits van zijn leren motorjack iets naar beneden ritste zodat hij zijn zonnebril aan zijn shirt kon hangen. Toen keek hij weer op naar Stray. ''Maar wapens zei je nietwaar?'' Hij knipperde even en staarde de jongeman met twee priemende helderblauwe ogen aan. ''Wat voor wapens precies? Steekwapens, Vuurwapens?'' Hij sloeg zijn armen over elkaar. ''Ik ben misschien wel geïnteresseerd, als je dan toevallig iets hebt dat ik nog niet binnen mijn verzameling heb.'' Kennis had hij genoeg, en hij kon maar met twee wapens tegelijk schieten dus meer had hij er eigenlijk niet nodig. De rest bezat hij gewoon puur voor de lol, voor zijn verzameling.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 5:43 am

''Laat me raden, je hebt niks te verliezen. Het is dat of je bent gewoon achterlijk. In jouw geval allebei mogelijk.'' Arish glimlachte "In één keer goed: When you've got noting, you've got nothing to lose. En ik ben misschien ook een beetje achterlijk." gaf hij toe, Arish had een goede dosis zelfspot, dat had hij ontwikkeld omdat hij vroeger wel eens werd gepest, als je gewoon deed alsof het complimenten waren en het zelf ook zei, dan ging de lol er af.

Toen Stalker zijn zonnebril voor zijn ogen weg had gehaald, keek Arish bijna gefascineerd naar de jongen zijn helder blauwe ogen ''Of dat van twee kanten komt betwijfel ik nog.'' het leek neit eens tot Arish door te dringen, maar dat was ook niet zo raar, de jongens ogen hadden Arish aandacht helemaal in beslag genomen. Het wou nou eenmaal zo dat ogen Arish altijd heel erg fascineerden en hij staarde mensen dan meestal ook heel lang aan. ''Wat voor wapens precies? Steekwapens, Vuurwapens?'' dit trok Arish zijn aandacht eindelijk nog meer dan de jongen zijn ogen "Oh, beide." zijn handelaarsgeest begon bijna direct op te spelen. "Ik ben misschien wel geïnteresseerd, als je dan toevallig iets hebt dat ik nog niet binnen mijn verzameling heb." hij glimlachte lichtjes "Zeg maar wat je wilt hebben, ik kan overal wel aan komen." aan wapens komen was geen probleem.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 6:23 am

Bij zijn opmerking moest de jongeman opnieuw glimlachen en Hunter fronste opnieuw. "In één keer goed: When you've got noting, you've got nothing to lose. En ik ben misschien ook een beetje achterlijk." gaf hij toe en Hunter knikte. ''Tja die uitspraak ken ik zo onderhand wel. En ja je moet wel achterlijk zijn om in deze wereld te kunnen leven.'' Het agressieve was verdwenen uit zijn stem, aar het droeg nog een vleugje kilt. Maar ook dat vleugje begon minder te worden, dat niet uit vertrouwen. Want je moest een hoop doen om zijn vertrouwen te winnen, en zelfs dan moest je zorgen dat je het hield. Er waren er maar een aantal die zijn vertrouwen hadden, maar die behielden het dan ook wel. Dat was een van de dingen waarvan hij zeker was. Maar als deze jongen een smokkelaar was dan zou hij dat best eens willen testen. De uitdrukking in zijn ogen was echter niet vriendelijk, die hadden nog de kilte die normaal voor hem was. Het was zijn masker, zijn eeuwige masker om zijn ware gevoelens te verbergen. Er was maar een persoon op de gehele aardbol die zijn ware gedaante kende. Melodie, zijn lieve Melodie. Zij had zijn masker afgenomen en zijn zachte aard naar boven gehaald.

Het viel hem op dat de jongeman gefixeerd was op zijn ogen. Je zag ze niet vaak, maar ze bestonden wel. Helderblauwe glanzende ogen, hij had ze overgenomen van zijn vader, het enige dat hij over had genomen van die zak. Het was een opluchting voor hem dat hij meer op zijn moeder leek. "Oh, beide." Was het antwoord op zijn vraag en Hunter knikte. ''Hmmm.'' Mompelde hij nadenkend en haalde even een hand door zijn haar. "Zeg maar wat je wilt hebben, ik kan overal wel aan komen." Hunter sloot zijn ogen even en dacht na. ''Dus als ik zeg dat ik een Kalashnikov AK-12 assault rifle wil dan kun jij die voor me regelen?'' Hunter fronste, dat was een wapen die hij nog niet had. Het was een wapen uit zijn geboorteland, hij kon het natuurlijk ook zelf regelen maar daar had hij geen zin in. Maar als deze Stray het kon regelen voor hem was het een makkie, plus een test of hij wel een echte handelaar was. Zo niet kon hij er een punt achter zetten en Morsmorde redden voor het al in de problemen kwam.

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 6:38 am

De jongen zijn houding was midner agressief, zijn stem klonk minder kill, dit maakte Arish van binnen wel een beetje blij, al zou hij dat niet tonen. Arish had alleen maar vriendelijkheid en een glimlach getoond, dat was weer zijn manier van het verbergen van zijn echte emoties, hij kende soms zijn echte emoties niet eens door zijn medicatie. Hij voelde zich soms net een gedrogeerd aapje. Pffhaha, een aapje, dat was een goeie. Terwijl hij wachtte totdat de jongen weer sprak, gingen de flauwe grappen in zijn hoofd verder, iets wat gebeurde als hij verveeld was. Beter grappen maken tegen zichzelf dan als één of andere leipe homo in dat joch zijn ogen staren. ''Dus als ik zeg dat ik een Kalashnikov AK-12 assault rifle wil dan kun jij die voor me regelen?'' oké! Heh, dat zou moeten kunnen. "Een Kalashnikov AK-12 assault rifle it is." hij stak zijn hand naar Stalker uit "Geef me een paar dagen, dan zal ik het voor je regelen." hij hielt zijn hoofd even schuin en glimlachte een bijna uitdagende glimlach "Ik kan het ook voor niets doen, als je me beloofd te regelen dat ik zaken kan doen met jullie leider."

[Ik heb niets tegen homo's, maarja het zijn Arish zijn gedachten.]

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 6:58 am

Hunter bleef de jongeman aanstaren en zweeg. Zijn blauwe ogen gleden over het gezicht van de jongen, zoekend naar iets waarop hij hem toch kon neerhalen. Iets wat de jongen zo verraaden dat Hunter deze conversatie kon eindigen op een gruwelijke manier. Hij zou hem laten lijden, smeken om genade. Doodbloeden, de ergste dood ie je kon wensen samen met verstikking. Niet dat hij er ervaring mee had maar hij had het vaak genoeg meegemaakt om het te weten. "Een Kalashnikov AK-12 assault rifle it is." Zei Stray en stak zijn hand uit. Langzaam vouwde Hunter zijn armen van elkaar en schudde zijn hand. "Geef me een paar dagen, dan zal ik het voor je regelen." Hunter knikte kort. ''Dat hoop ik maar voor je, en belazer me niet. Doe je dat wel, dan zijn de qonsequenties niet te overzien.'' Antwoordde Hunter koeltjes en hij meende het ook echt. "Ik kan het ook voor niets doen, als je me beloofd te regelen dat ik zaken kan doen met jullie leider." Hunter fronste bij die woorden. ''Ik kan je niks verzekeren. Mijn leider is nog wel wat moeilijker. Bovendien zal hij eerst willen weten of jij wel betrouwbaar bent voor hij erover gaat nadenken.'' Hij zou het misschien wel meteen kunnen regelen, hij was niet voor niets door Tom gekozen als zijn right hand. Hij moest wel vertrouwen in hem hebben, althans dat nam hij aan. ''Ben je te vertrouwen heb je wellicht geluk. Zo niet, dan weet ik niet wie van ons achter je aan gaat.'' Hij had al die tijd eigenlijk nog verborgen gehouden wie hij werkelijk was. Zijn rang, zijn naam en ook nog eens zijn eigen geheimen lagen verborgen in zijn ogen

Hunter Gregorovich

Born and Raised to kill

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 7:10 am

"Dat hoop ik maar voor je, en belazer me niet. Doe je dat wel, dan zijn de qonsequenties niet te overzien." Arish glimalchte alleen maar, schudde de jongen even de hand "Maak je geen zorgen, ik ben niet iemand die anderen belazerd." Eherm... Jawel, hij was eigenlijk heel goed in het belazeren van mensen, maar dit was zijn eerste echte''klant' en hij had besloten dat hij klanten niet meer zou belazeren. Arish dacht even na, waarna hij een risicovol voorstel deed "Ik kan het ook voor niets doen, als je me beloofd te regelen dat ik zaken kan doen met jullie leider." hij keek Stalker even vragend aan, recht in de jongen zijn mooie blauwe ogen "Ik kan je niks verzekeren. Mijn leider is nog wel wat moeilijker. Bovendien zal hij eerst willen weten of jij wel betrouwbaar bent voor hij erover gaat nadenken." Arish glimlachte even, want het klonk veelbelovend "Dus als ik je dat wapen breng dan is er een kans dat ik met je leider kan onderhandelen?" het klonk nog net niet enthousiast, het was dan ook een best grote kans voor hem. "Ben je te vertrouwen heb je wellicht geluk. Zo niet, dan weet ik niet wie van ons achter je aan gaat." Arish haalde zijn schouders op "Die dreigementen zijn niet nodig, ik zal het wapen zekerweten voor je regelen." hij zei het alsof het een belofte was, dat was het ook en Arish brak geen beloften. "Noem maar een dag en een plaats, dan zal ik er zijn."

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 9:44 am

Het feit dat deze Stray glimlachte bij zijn serieuze waarschuwing irriteerde hem licht. Maar als deze Stray te vertrouwen was dan waren zijn dreigementen loze woorden. Maar ging het wel fout dan was het menens. Maar iets in hem zei hem dat Stray hem niet zou belazeren. Hij leek nog jong in deze wereld, misschien staat hij niet al te lang op zijn eigen benen. Je wist het maar nooit met de jongeren. "Maak je geen zorgen, ik ben niet iemand die anderen belazerd." Hunter fronste kort maar knikte toch. ''Dat hoop ik simpelweg voor je.'' Antwoordde hij kalm. Hij wist niet zeker of hij het met Tom zou kunnen regelen, maar wellicht zou het hem gaan lukken. "Dus als ik je dat wapen breng dan is er een kans dat ik met je leider kan onderhandelen?" Hunter keer Stray aan en knikte langzaam. ''Zoals ik al eerder zei, ik zal zien wat ik voor woord kan doen. Ik verzeker nog steeds niks.'' Antwoordde hij voor de duidelijkheid. "Die dreigementen zijn niet nodig, ik zal het wapen zekerweten voor je regelen." Hunter knikte en haalde zijn zonnebril weer los van zijn shirt en ritste zijn jas weer dicht. ''Dreigementen zijn er om te voorkomen dat mensen ons belazeren. Zo simpel is het nu even.'' Zei hij en keek Stray nog een keer aan met zijn hemelsblauwe ogen. "Noem maar een dag en een plaats, dan zal ik er zijn." Hunter dacht even na en zette zijn zonnebril weer op zodat zijn ogen weer verscholen gingen achter zwarte glazen. ''Volgende week, zelfde plek zelfde tijd. Als ik er nog niet ben, wacht je hier gewoon. Duidelijk?'' Hij sloeg weer zijn armen over elkaar en wachtte af.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 9:56 am

"Dreigementen zijn er om te voorkomen dat mensen ons belazeren. Zo simpel is het nu even." Arish haalde zijn schouders op, dreigementen geven was in zijn ogen nogsteeds zoeken om problemen. Dreigementen ontstonden uit wantrouwen, wantrouwen wekte wantrouwen, wat weer zorgde voor dreigementen terug en als er te veel dreigementen gemaakt werden, liep dat uit op ruzies en dat liep in een omgeving als dit uit op gevechten en dat op de dood. Toch ging Arish gewoon verder met het onderhandelen "Noem maar een dag en een plaats, dan zal ik er zijn." de jognen vond het wel jammer dat Stalker zijn zonnebril weer opzette en daardoor zijn velblauwe ogen weer onzichtbaar maakte, maar hij had niets te zeuren, hij had ze tenminste voor eventjes kunnen zien. "Volgende week, zelfde plek zelfde tijd. Als ik er nog niet ben, wacht je hier gewoon. Duidelijk?" awhe, de jongen klonk plotseling weer een stuk botter en zijn houding werd ook iets anders omdat hij zijn armen over elkaar had geslagen. "Begrepen, ik zal er zijn met je wapen." hij keek de jongen nog heel even aan "Nu wil je zeker dat ik zo snel mogelijk vertrek, hé?"

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 10:26 am

Hij hield de jongen weer strak in de gaten, misschien zou hij nu wat uithalen. Je wist het maar nooit met al die handelaars, of met diegene die zich voordeden als handelaars. Wie weet was hij wel gewoon een van die vervloekte agenten die probeerde hen op te rollen. Maar gelukkig waren niet alle agenten slecht, er was er maar een die nooit in zijn ogen anders was dan een engel. Zijn geliefde Melodie, het was moeilijk te accepteren dat ze een agente was. Maar hij had haar weer terug, dat was nog wel het mooiste wat hij zich kon wensen. "Begrepen, ik zal er zijn met je wapen." De stem van Stray haalde hem even uit zijn gedachtes en Hunter moest moest een geïrriteerde zucht onderdrukken. Hij knikte heel langzaam dat het duidelijk was. "Nu wil je zeker dat ik zo snel mogelijk vertrek, hé?" Hunter haalde kort zijn schouders op. ''Doe wat je niet laten kan, ik verwacht toch niet dat ik goed gezelschap ben.'' Antwoordde hij kort. ''Tenzij je denkt dat je een gezellig gesprek met mij te kunnen houden.'' De sarcasme droop weer van zijn stem, en hij wist niet hoe Stray hierop zou reageren. Hij verzette even zijn gewicht op zijn andere voet omdat de een pijn begon te doen. Maar onbewust was hij nieuwsgierig naar het verhaal achter het leven van Stray. Hij had blijkbaar een hoop dat hij wilde verbergen. Maar dat zou hij hem waarschijnlijk niet vertellen, of wel met een tegenprestatie dat hij dezelfde dingen zou zeggen. Maar zijn verleden had hij begraven in een diepe kuil die dicht moest blijven. Hij keek weer naar de jongen en wachtte zijn reactie af.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 10:42 am

"Nu wil je zeker dat ik zo snel mogelijk vertrek, hé?" Arish had het gevraagd omdat hij het gevoel had dat hij niet meer welkom was, maar Stalker haalde alleen maar zijn schouders op, wat de griek nog wat hoop gaf. "Doe wat je niet laten kan, ik verwacht toch niet dat ik goed gezelschap ben." Stalker had het kort geantwoordt en sprak meteen erna een sarcastische opmerking uit "Tenzij je denkt dat je een gezellig gesprek met mij te kunnen houden." dit deed Arish glimlachen, hij begon wat spierpijn te krijgen van hoe veel hij had geglimlacht de laatste tijd. Maar de jongen was het gewend, hij verborg alles achter zijn glimlach, dus hij glimlachte bijna altijd: want Arish had altijd wel iets te verbergen. "Ik denk dat ik je wel aan de praat krijg." hij haalde zijn schouders even op, keek de jongen bijna odnerzoekend aan "Ik vraag me af, hé... Hoe veel mensen kennen de echte jij?" Stalker kwam over als een mysterie en avontuurlijk als hij was, was Arish iemand die dat mysterie op wou lossen.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 10:52 am

Achter zijn zonnebril sloot hij even zijn ogen en dacht terug aan die ene dag in het casino. De dag dat zijn leven de kleur weer terug kreeg, de dag dat hij haar weer in zijn armen had kunnen sluiten. Om iemand te verliezen die zo perfect in je leven past, iemand die alle gaten opvult die er zijn. Haar verdriet, haar tranen maar ook de glimlach op haar gezicht. Haar glimlach als die van een engel, want dat was ze ook, een ware engel. Ze hadden beide de hoop opgegeven, maar zij was een agente geworden om wraak te nemen op wat Silver Shots in haar ogen met hem had gedaan. Als hij had geweten dat ze niet gestorven was, was hij haar gaan zoeken. "Ik denk dat ik je wel aan de praat krijg." Bij het horen van Strays stem schoten zijn ogen weer open, net op tijd om te zien dat hij zijn schouders ophaalde en hem onderzoekend aankeek. "Ik vraag me af, hé... Hoe veel mensen kennen de echte jij?" Hunter snoof even en schudde zijn hoofd. ''Een vreemde vraag voor een gezellig gesprek.'' Antwoordde hij eerst en stak zijn handen in zijn broekzakken. ''Maar één persoon weet wie ik werkelijk ben, en dat is meer dan genoeg.'' Hij draaide zijn hoofd even weg en staarde naar een punt op de grond. ''Hoe zit het met jou? Jij bent ook niet wie je eigenlijk zegt dat je bent. Hoeveel mensen weten wie en wat je echt bent?'' Hij bleef naar dat ene punt op de grond staren en wachtte een antwoord geduldig af.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in wo mei 30, 2012 9:57 pm

"Ik vraag me af, hé... Hoe veel mensen kennen de echte jij?" Arish had het gevraagd zonder er echt over na te denken "Een vreemde vraag voor een gezellig gesprek." de griek glimlachte even verontschuldigend naar Stalker "Sorry, je houding maakt me gewoon nieuwsgierig." gelukkig gaf de blonde jongen uiteindelijk toch nog antwoord "Maar één persoon weet wie ik werkelijk ben, en dat is meer dan genoeg." maar één persoon, hé? Zoiets had Arish al verwacht. Hij had ook al verwacht dat Stalker de vraag terug zou stellen. "Hoe zit het met jou? Jij bent ook niet wie je eigenlijk zegt dat je bent. Hoeveel mensen weten wie en wat je echt bent?" soms waren mensen zo voorspelbaar... Deze gedachten deed hem even lichtjes glimlachen "Ik denk dat er ook maar één iemand is die mij echt kent." antwoordde hij met een lichte glimlach "Zelfs daar ben ik niet zeker van... Ik bedoel, ik weet niet eens wie ikzelf echt ben, dus ik kan niet verwachtten dat iemand anders het wel weet." hij haalde zijn schouders even op en dacht na. Als hij wou dat dit gesprek nog 'gezellig' werd, voor hoever dat mogelijk was, dan moest hij nu van onderwerp veranderen.

"Dus..." er viel een korte stilte "Jij houd wel van wapens, toch?" het was het enige gespreksonderwerp waar hij op het moment "Wat is je favoriet?"

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in do mei 31, 2012 2:55 am

"Sorry, je houding maakt me gewoon nieuwsgierig." Hunter fronste even. Dat probleem hadden meerdere mensen wel met hem. Maar hij besteedde er nauwelijks nog aandacht aan, de meeste vragen over zichzelf negeerde hij. Mensen hoefde niet te weten hoe hij werkelijk was, niet binnen de maffia, nier buiten. Alleen degene om wie hij diep in zijn hart gaf mochten weten wie hij werkelijk was. Maar er was altijd maar een levend persoon geweest die wist hoe hij was, vroeger was het zijn moeder geweest. Zijn moeder was een engel geweest voor hem, als hij de tijd kon veranderen had ze nu nog geleefd. Dan waren er twee vrouwen geweest die zijn ware aard kende. Het viel hem op dat het alleen vrouwen waren, mannen kwamen bij hem nooit door zijn masker heen. "Ik denk dat er ook maar één iemand is die mij echt kent." Hunter keek Stray aan, maar zweeg nog. "Zelfs daar ben ik niet zeker van... Ik bedoel, ik weet niet eens wie ikzelf echt ben, dus ik kan niet verwachtten dat iemand anders het wel weet." Hunter knikte. ''Als je zelf niet weet wie je bent kom je inderdaad niet ver.'' Zei Hunter even kort en sloot zijn ogen weer. "Dus..." er viel een korte stilte "Jij houd wel van wapens, toch?" Hunter knikte half. ''Ik ben een vuurwapenspecialist,'' antwoordde hij rustig. "Wat is je favoriet?" Hunter keek Stray lang aan. ''Mijn favoriet?'' Hij dacht even na en knikte toen. Hij haalde langzaam zijn eigen wapen tevoorschijn. ''Het blijft de 'Glock 19 - semi-compact model. Deze is handgemaakt met leren gevest zoals je kunt zien. Ik heb er twee, en het zijn de enige die ik echt gebruik.'' Hij borg zijn wapen weer op. ''Maar de Yarygin PYa pistol mar er van mij ook wel zijn.'' Hij keek Stray aan, zou hij weten waar hij het op dit moment over had.

Onderwerp: Re: Well Well, Look what the cat dragged in do mei 31, 2012 3:57 am

"Dus..." er viel een korte stilte "Jij houd wel van wapens, toch?" het was het enige gespreksonderwerp waar hij op het moment en gelukkig was het ook wel een onderwerp waar ze beiden over mee konden praten "Ik ben een vuurwapenspecialist," Een vuurwapen specialist... Interessant! Arish zelf wist ook erg veel van vuurwapens, kon veel verschillende modellen uit elkaar halen en weer in elkaar zetten en wist goed waar je ze het beste kon krijgen. Er mee schieten kon hij echter niet, nee, wou je hem met wapens zien vechten, dan moest je hem scherpe voorwerpen in handen geven. Zijn favoriet waren altijd nog slagersmessen of simpele zakmesjes. Deze gedachte bracht hem direct naar zijn volgende vraag: "Wat is jou favoriet?" Stalker leek even na te moeten denken, maar liet uiteindelijk zijn eigen wapen zien. "Het blijft de 'Glock 19 - semi-compact model. Deze is handgemaakt met leren gevest zoals je kunt zien. Ik heb er twee, en het zijn de enige die ik echt gebruik." Arish keek bewonderend naar het exemplaar "Nice, ik heb ze niet vaak met leer gezien, al helemaal niet in zo'n goede staat." hij moest zich inhoduen om het ding niet aan te raken, dat kon hij niet doen, want je raakte iemand anders wapen niet aan. Gelukkig borg Stalker al snel zijn wapen weer op. "Maar de Yarygin PYa pistol maar er van mij ook wel zijn." hm? Niet een wapen waar Arish echt een fan van was, maar ach, de griek was toch niet echt goed met vuurwapens. "Nou, ik heb wel veel verstand van vuurwapens, maar ik hou het zelf liever bij m'n oude vertrouwde steekwapens." gaf hij dus ook gewoon toe.