Gambling money

Evy stond aan de bar en een cocktailglas in de hand. Ze had zich gekleed in een zachtroze jurk die haar figuur goed deed uitkomen. Ze droeg hakken die het een marteling hadden gemaakt om naar het casino toe te lopen. Ze had geen behoefte gehad haar geld te verspillen aan een taxi, ze was er zeker van dat ze na deze avond al niet meer over zou hebben.

Ze sloeg het drankje dat ze had besteld in één teug achterover en stapte zelfverzekerd naar één van de tafels waar werd gepokerd. Zelf was ze nogal slecht in het spel, eigenlijk snapte ze er helemaal niks van, dus kijken was het enige wat ze kon doen. Ze leunde op de schouder van een willekeurige jongen die er niet al te slecht uitzag en hij zelfgenoegzaam de tafel rond, pronkend met Evy die hem had uitgekozen. Wat hij niet wist was dat ze zo weer weg zou zijn, zonder ook maar een woord tegen hem te hebben gezegd.

Ze keek de tafel rond. Niet veel soeps. De meeste spelers waren zo dronken dat ze het niet eens door zouden hebben als ze wonnen. Plotseling steeg er een luid gejuich op van de tafel en een aangeschoten man omhelsde de persoon die naast hem zat. Die leek duidelijk niet zo prettig met de omhelzing. “Rondje voor de hele tafel!” Riep de winnaar met een dubbele tong. Evy haalde haar schouders op. Gratis drank, daar zou ze geen nee tegen zeggen.

Een ober kwam langs en bood haar het beloofde drankje aan. Evy pakte het van het dienblad en keerde toen haar rug naar de tafel en begon te lopen. Ze wierp nog een spottend glimlachje naar de jongen, die nu beteuterd haar na zat te kijken en liep weer richting de bar. Daar ging ze op één van de barkrukken zitten en wachtte tot er iets gebeurde wat haar aandacht waard was.

Arish kwam een wc hokje bij de weg uit, strak in het pak, casinofisches in de zak van zijn blazer, alles zat hem precies goed. De man waar hij de spullen van had 'geleend' zou nog wel even in dat wc hokje liggen, vastgebonden aan de paal waar oude mensen zich normaal aan vast hielden en bij de tijd dat hij gevonden werd, was Arish allang weer verdwenen. Verdwenen met heel veel geld, want in het casino kon de jongen vast wel wat centen verdienen. De griep liep zonder zenuwen het casino in, waar hij natuurlijk nooit herkend zou worden en liep zonder ergens anders aandacht aan te besteden richting een tafel.

Arish was er na een paar rondes en heel veel winst wel klaar mee, schoof alle fiches in de zakken van zijn blazer, die nu helemaal bol stonden van de muntvormige schijfjes en ging aan de bar zitten, hij bestelde wat hij altijd bestelde, een mix van melk en raki en begon hier rustig uit te drinken.

vy zat rustig van haar drankje te nippen, toen er een jongen van ongeveer haar leeftijd, misschien iets ouder, bij haar aan de bar kwam zitten. Ze bekeek hem onopvallend en zag dat hij aardig wat fiches in zijn zakken had. Bewonderend trok ze haar wenkbrauwen op. Die snapte de spellen iets beter dan dat zij deed.

Toen wierp ze een blik in zijn glas, want aan wat iemand dronk kon je zien wat voor persoon hij was, was haar mening. Alleen had ze werkelijk geen idee wat de jongen dronk. In haar ogen zag het er redelijk goor uit, maar de jongen scheen het lekker te vinden, want hij dronk rustig uit het glas met het goedje. Evy dronk haar glas langzaam leeg en bestelde nog een drankje. “Verras me.” Zei ze met een glimlach tegen de barman. Die begon gelijk tussen allerlei flessen te rommelen tot hij vond wat hij zocht. Dit gaf Evy de tijd om de jongen nog even goed te bestuderen.

Er was niet echt iets opvallends aan hem en Evy kon niet goed hoogte van hem krijgen. Ze haatte dat. Ze was altijd redelijk goed in het inschatten van mensen en haatte het verschrikkelijk als ze niet wist waar ze aantoe was. Hier was maa één oplossing op. “Zeker veel geluk gehad?” Zei ze tegen de jongen, gebarend naar zijn overvolle zakken.

"Zeker veel geluk gehad?" hij keek eerst even vanuit zijn ooghoeken, alsof hij wantrouwig was, maar toen hij zag dat het een meisje van ongeveer zijn leeftijd was, draaide hij zijn gehele hoofd met een bijna charmante glimlach haar kant op "Ja, het geluk staat vandaag aan mijn kant." reageerde hij rustig, zo maar zijn fiches inwisselen voor echt geld en weggaan, voor ze hem op zouden sporen, maar hij kon nog wel even blijven zitten. "En wat doe jij hier?" hij vroeg het uit pure nieuwsgierigheid, een eigenschap van hem die hij met de jaren had weten te onderdrukken, maar nog wel degelijk had "Speel jij ook?" hij wees over zijn schouder naar de pokertafels. Arish zijn stem klonk hees, alsof hij bijna nooit sprak, maar het klonk niet verkeerd. De jongen was dan ook aardig goed met zingen, ook muzikaal, dus met een gitaar kon hij ook wel wat, maar nadat hij gescheiden was van zijn broers, had hij geen instrument meer aangeraakt. Zodra Arish door had dat zijn gedachten wat af begonnen te dwalen, richtte hij zich weer tot zijn drinken en nam hier de laatste slok van.

De jongen toverde iets op zijn gezicht war door zou kunnen gaan voor een charmante gliimlach. Evy was niet echt overtuigd, maar ze besloot er geen opmerking over te maken. Ze wist niet of de jongen gevaarlijk was en wilde niet dood gevonden worden in een casino. “En wat doe jij hier?" Vroeg de jongen. "Speel jij ook?" Hij gebaarde naar de pokertafels waar Evy niet veel eerder nog had gestaan.

Ze trok een wenkbrauw op en lachte spottend. “Mocht ik willen. Ik snap geen zier van die spellen.Het enige waar ik nog een beetje verstand van heb is blackjack.” Legde ze uit. “Ik ben hier voornamelijk om gewoon een beetje onder de mensen te komen, even mijn hoofd leegmaken.” Beantwoorde ze zijn vragen. Haar drankje was inmiddels door de ober neergezet en ze nam een slok. Ze had geen idee wat het spul was, maar het smaakte prima. “Jij bent hier zeker om te spelen?” Gokte ze. “Kom je hier vaker?” Ze had hem hier nog nooit gezien, maar dat kon ook komen doordat hij niet echt een opvallende verschijning was tussen al die mannen en jongens in smokings.

Ze bedacht zich ineens dat ze zich nog niet had voorgesteld. “Waar zijn mijn manieren!” Zei ze quasi-geschokt. Het was voor haar niets nieuws om zich niet voor te stellen tijdens een gesprek, maar deze keer maakte ze een uitzondering. “Ik heet Evy.” Het zou het gesprek ook makkelijker maken als ze elkaars naam wisten, leek haar.

"Mocht ik willen. Ik snap geen zier van die spellen.Het enige waar ik nog een beetje verstand van heb is blackjack. Ik ben hier voornamelijk om gewoon een beetje onder de mensen te komen, even mijn hoofd leegmaken." dus ze speelde niet, maar was hier alleen om te socializen? Dit was dan niet de beste plek om uit te kiezen, met al dat schorem hier. Hij wou haar eigenlijk aanbieden om het haar te leren, maar daarvoor stelde ze nog een vraag "Jij bent hier zeker om te spelen." Arish knikte met een lichte glimlach, die daarna bijna triomfantelijk was "Ik ben hier om geld te verdienen." want spelen kon hij wel, hij zou anderen blut spelen en dan vluchtten met zijn geld. "Kom je hier vaker?" de griek haalde zijn schouders op "Ongeveer één keer per maand."

Hij keek even schichtig op toen hij een geluid hoorde, maar liet zijn blik weer naar het meisje gaan toen deze zich voorstelde "Ik heet Evy." hm... Dat was haar echte naam waarschijnlijk, dus hij hoefde niet te liegen. Zijn blik ging onopvallend langs de omgeving om te kijken of er iemand was die afluisterde, maar dat deed niemand, iedereen was te druk bezig met eigen zaken. "Mijn naam is Arish." stelde hij zich met een glimalch voor. Het was een tijd geleden dat hij zichzelf met zijn echte naam voor had gesteld.

Hij keek even langs de tafels "Hé, wil je leren spelen?"

Geld verdienen zou de jongen wel moeten lukken, te zien aan alle fiches in zijn zakken. En eens per maand was in Evy’s ogen redelijk vaak. Zij kwam hier ook maar eens in de twee maanden.

De jongen keek even schichtig op toen hij een geluid hoorde. Zo, die was nerveus. Evy had het geluid in eerste instantie niet eens gehoord. Ze vroeg zich af of hij iets te verbergen had, maar wist dat niet het moment was om dit te vragen. Iedereen had iets te verbergen en dat mocht van haar ook wel zo blijven. Zij was ook niet geheel onschuldig.

“Mijn naam is Arish.” Haalde de stem van de jongen haar uit haar gepieker. Arish dus. Unieke naam, maar wel op de goede manier. “Leuk je te ontmoeten.” Klaarblijkelijk had ze toch wat gewoontes van haar vorige leven over gehouden, want de woorden waren zo uit haar moet gekomen.

“Hé, wil je leren spelen?” Vroeg Arish aan haar. Evy trok sarcastisch één wenkbrauw op. "Tuurlijk! Zolang je maar weet waar je aan begint.”Waarschuwde ze hem. “De laatste persoon die mij zoiets probeerde te leren, was op het laats zo moedeloos van mij geworden dat hij gillend weg wilde rennen.” Zei ze lachend. “Maar als jij denkt dat je het aan kan, doe je je best maar.” Even keek ze hem vragend aan en stond toen op.

"Tuurlijk! Zolang je maar weet waar je aan begint. De laatste persoon die mij zoiets probeerde te leren, was op het laats zo moedeloos van mij geworden dat hij gillend weg wilde rennen. Maar als jij denkt dat je het aan kan, doe je je best maar." Dit maakte Arish duidelijk aan het glimlachen, een bijna speelse glimlach, dit was één van de weinige keren dat hij iets deed voor de lol, maar dat zou voor nu geen probleem zijn. Als hij maar niet herkend werd, was alles oké. "Maak je geen zorgen, ik hou wel van een uitdaging." het was geheel niet zijn plan om dubbelzinnig te klinken, maar zodra hij het zijn modn uit hoorde komen was hij al bang dat het wel zo opgevat zou worden. "Wat wil je leren?" hij wees met een vriendelijk gebaar richting de tafels.

Evy keek Arish aan met een sceptische blik. “Dan wens ik je heel veel succes.” Zei ze met een glimlach. Je was een ramp met kaartspellen, maar dat leek haar nu wel duidelijk. “Wat wil je leren?” Evy keek zoekend ze zaal rond naar een spel dat haar geschikt leek en haar ogen bleven hangen bij een pokertafel. Ze wist nu al dat ze er een ramp in zou zijn en hoopte dat ze Arish niet tot waanzin zou drijven, ook al was die kans zeer groot.

“Dat.” Zei ze, wijzend naar de tafel. Zonder op antwoord te wachten liep ze richting de tafel. Haar jurk waaierde om haar heen. Vlak voor de tafel stond ze stil en wachtte op Arish. Ze had geen idee hoe ze zich moest gedragen aan de pokertafel. Het enige wat ze eigenlijk wist was dat je een pokerface op moest zetten, maar verder dan dat ging haar kennis niet. Geduldig wachtte ze op Arish en vertrouwde erop dat hij haar wel door het spel heen zou loodsen.

"Dat." ze wees naar de pokertafel, ach, het was niet zo moeilijk. Er was een kleine kans dat Evy hem tot waanzin zou drijven, nou, niet meer dan dat hij nu al was. De jongen stond op en volgde haar te voet, waarna hij vlak achter Evy ging staan zodat hij over haar schoduer naar haar kaarten zou kunnen kijken. "Daren!" groetten ze hem, Arish zette een gemaakte glimlach op. Hm, nu wist het meisje ook meteen dat hij hier niet met zijn echte naam speelde, niet dat het haar iets zou kunnen schelen. Ookal zou het haar wel wat kunnen schelen, dan was het haar probleem "Wij spelen een rondje mee." hij gooide wat fiches als inzet op de tafel en gaf Evy een bemoedigend schouderklopje "Als je iets verkeerd doet, dan spring ik wel in." hij glimlachte lichtjes "Tenslotte leer je meer als je het eerst zelf probeerd."

Arish volgde haar naar de tafel en daar werd hij door zo ongeveer iedereen begroet als 'Darren'. Ach ja, wat kon haar het schelen hoe de jongen zich liet noemen. "Wij spelen een rondje mee." Zei Arish en hij gooide wat fiches op de tafel. “Daar gaat je geld.” Mompelde Evy, zo zacht dat waarschijnlijk alleen Arish het kon horen.

"Als je iets verkeerd doet, dan spring ik wel in. Tenslotte leer je meer als je het eerst zelf probeert." Fijn, ze werdt dus zo in het diepe gegooid. Ze keek even naar Arish en nam toen plaats op een legen plek. Ze voelde zich net een klein meisje dat voor het eerst naar school gaat en nog niet zonder een ouder kon. Nerveus keek ze te tafel rond. Wat was nu eigenlijk de bedoeling? Evy had werkelijk waar geen idee wat ze aan het doen was.

Kaarten belanden voor haar en ze keek Arish wanhopig aan. Daar ging ze al. Nu moest ze al de hulp inroepen van de jongen. Ze kon zich goed voorstellen dat hij zich dood aan haar zou ergeren. “Help.” Piepte ze.

[Bwaah, nu moet ik zelf ook weer even de pokerregels doornemen om het realistisch te houden.]

Arish ging achter Evy staan, hij keek in de kaarten die ze had gekregen en glimlachte lichtjes. Hij vond het helemaal niet erg om het meisje te helpen, nee, helpen was één van de dingen die hij het leukste vond. Waarschijnlijk omdat degene die je om hulp vroeg tegen je op leek te kijken... Dat gaf Arish altijd een zelfvoldaan gevoel "Help." hij ging naast haar op zijn knieën zitten om haar iets in te fluisteren. De rest zouden het niet kunnen horen, het was dan ook alleen voor Evy haar oren bestemd. "Je hebt flutkaarten." waarschuwde hij haar eerst, waarna hij haar een strategie influisterde "Maar ik zou bluffen door te raisen en dan hopen dat je met de kaarten die zo open op de tafel wordt gelegd een full house kan maken." hij bedacht zich net op tijd dat het meisje waarschijnlijk niet eens wist wat een 'full house' was, dus hij vervolgde met een korte uitleg daarover "Dat is dat je drie keer de zelfde kaart heb en daarnaast ook nog twee andere kaarten die ook beide hetzelfde zijn."

Arish zei woorden waar ze maar bar weinig van verstond. Al die pokertermen, ze werdt er bijna duizelig van. Gelukkig kwam er een beetje uitleg, die nog wel te begrijpen kan. Het klonk niet al te moeilijk, behalve dan dat ze volgens Arish slechte kaarten had. En wat was eigenlijk ‘raisen’? Kom op Evy, denk! Hoe vaak heb je niet bij deze tafels gestaan en gekeken hoe iedereen speelde. Je zou toch op zijn minst moeten weten wat ‘raisen’ is!

Bingo! Ze wist het weer! Dat dacht ze in ieder geval. Ze deed maar gewoon iets waarvan zij dacht dat het goed was. Ze kon het moeilijk de hele tijd aan Arish vragen. Toen het haar beurt was zei ze vol zelfvertrouwen, dat was in ieder geval haar bedoeling: “Ik raise.” waarna ze een paar fiches op tafel gooide en met een stalen gezicht de tafel rondkeek. Ze boog haar hooft naar Arish toe. “Doe ik het zo goed?” Fluisterde ze.

{Ik weet zoveel van poker af, dat ik hiervoor eerst naar een pokertournooi moest kijken... Ik faal...}

"Ik raise." Arish keek met een bijna uitdagende blik de tafel rond en richtte zijn aandacht weer op Evy "Doe ik het zo goed?" Arish boog zich weer even naar het meisje haar oor "Je doet het erg goed." terwijl die andere hun inzet zouden doen, legde hij nog wat uit over de verschillende combinaties die gemaakt konden worden "Ik zal je nu alle pokercombinaties vertellen, van de hoogste naar de laagste. De royal flush is een combinatie tussen een aas, een koning, een koningin, een boer en een 10 van dezelfde kleur. De straight flush is een combinatie van opeen volgende kaarten van dezelfde kleur: bijvoorbeeld een ruiten 7, 8, 9, 10 en boer. Dan heb je ook nog de four of a kind, wat vier van dezelfde kaarten betekend, daar heb je er nog één kaart bij die er eigenlijk niet toe doet. De full house, de combinatie waar wij voor gaan, is een combinatie van twee dezelfde en drie dezelfde kaarten. De flush is een hand van vijf willekeurige kaarten van hetzelfde teken. De three of a kind zijn drie van dezelfde kaarten met twee willekeurige kaarten er bij. Er zijn meer, maar die geven zo weinig punten dat ze er niet echt toe doen aan deze tafel." hierna week hij zijn blik af naar het midden van de tafel, waar drie kaarten open werden gelegd: een ruiten 3, een harten 5 en een schoppen 6, niet de voordeligste kaarten, maar in Evy haar kaarten lagen twee 3en, dus er was nog een combinatie mee te maken...

[Ik hoop dat wat ik me herrinerd wel klopt, want anders heeft Arish het haar verkeerd geleerd. ]